Η «σχεδία» συμπληρώνει δέκα χρόνια ζωής και το γιορτάζει με μια συλλεκτική έκδοση γεμάτη ανθρώπινες ιστορίες, αποτυπώνοντας αυτό ακριβώς που πρεσβεύει: πως η αλληλεγγύη είναι γιορτή.
Αυτή την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης το επετειακό τεύχος του ελληνικού περιοδικού δρόμου «σχεδία». Είναι το τεύχος με το οποίο η «σχεδία» συμπληρώνει δέκα χρόνια ζωής. Δέκα χρόνια κυκλοφορίας, 109 τεύχη, πάνω από 2.000.000 πωλήσεις, από τους εκατοντάδες συνανθρώπους μας που μέσα σε αυτά τα χρόνια φόρεσαν το τόσο διακριτό πλέον κόκκινο γιλέκο και εξασφάλισαν ένα εισόδημα με αξιοπρέπεια.
Μοιάζει ασύλληπτο ότι στην Ελλάδα της περασμένης δεκαετίας, μέσα στο ζόφο της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, της αμφισβήτησης, της απώλειας, της αγανάκτησης, του αδιεξόδου, θα μπορούσε να κυκλοφορήσει ένα περιοδικό το οποίο όχι μόνο θα τα καταφέρει να σταθεί όρθιο, αλλά θα φτάσει κιόλας να αναρριχηθεί στις πρώτες θέσεις κυκλοφορίας ανάμεσα στα παραδοσιακά μηνιαία έντυπα. Και όμως, η «σχεδία» τα κατάφερε.
«Σχεδία», βεβαίως, δεν είναι οι αριθμοί, αλλά οι άνθρωποι και ο αγώνας των συνανθρώπων μας εκείνων που δοκιμάζονται σκληρά από την κοινωνική και οικονομική κρίση να ξανακερδίσουν τις ίδιες τους τις ζωές. Είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, η σχέση αγάπης μεταξύ αγνώστων, μεταξύ του ανώνυμου πωλητή και του ανώνυμου αναγνώστη-υποστηρικτή. «Σχεδία» είναι αυτός πού την πουλάει, μα και εκείνος που την αγοράζει. Είναι μια γιορτή.
Βαθιά προσηλωμένη στις αρχές της εποικοδομητικής δημοσιογραφίας, η «σχεδία» είναι, πάνω από όλα, μια δομή αλληλεγγύης, μια οργάνωση βάσης στόχος της οποίας είναι να δημιουργεί ευκαιρίες σε εκείνους τους συνανθρώπους μας που μοιάζει να μην έχουν ευκαιρίες.
18 χρόνων είναι ο μικρότερος σε ηλικίας άνθρωπος που έχει φορέσει το κόκκινο γιλέκο. 81 χρόνων είναι ο πιο ηλικιωμένος.
Η «σχεδία» είναι εκεί για να ξανασυνδέσει τον άνθρωπο με τον διπλανό του, με τον εαυτό του τον ίδιο. Για να ξαναγεννηθούν οι επιθυμίες σε εκείνους που φαίνεται να μην έχουν πια επιθυμίες, παρά μονάχα αγωνίες, για ένα πιάτο φαΐ, μια στέγη, μια κουβέντα.
«Είμαι μόνος μου και δεν έχω έναν άνθρωπο να πω μια κουβέντα. Μόλις όμως πάω στο πόστο και μιλήσω με τον κόσμο, νιώθω άλλος άνθρωπος, νιώθω ότι είμαι κάτι», είχε μοιραστεί μαζί μας ο κ. Γιάννης Φυτάκης, πωλητής του περιοδικού μας.
Η «σχεδία» είναι ανθρώπινες ιστορίες. Και αναδεικνύοντας αυτές ακριβώς τις ιστορίες, το ελληνικό περιοδικό δρόμου γιορτάζει τα δέκα του γενέθλια, με μία συλλεκτική, επετειακή έκδοση, που αξίζει όχι απλά να διαβαστεί, αλλά να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση σε κάθε βιβλιοθήκη.
Είναι η δημοσιογραφία της αλληλεγγύης στην πράξη.
