Απο το προσωπικό ιστολόγιο του Βαγγέλη Μωυσή
O Nταλάρας ήταν πάντα ψηλά στην εκτίμησή μου για όσα έχει δώσει ως καλλιτέχνης και τα έχω χιλιοτραγουδήσει. Κατά καιρούς ήμουν αντίθετος με όσα “ιδεολογικά” έξέφραζε συχνά σε πλήρη αντίθεση με διάφορες πράξεις του.
Δυστυχώς φοβάμαι πως άργησε να μιλήσει ως πραγματικός άνθρωπος του πολιτισμού για τον ίδιο τον πολιτισμό μας που βυθίζεται εδώ και χρόνια στα σκουπίδια της τηλεοπτικής μας εικονικότητας και του άναρχου διαδικτύου.
Όπως έχουν αργήσει χρόνια τώρα, όλοι αυτοί που θέλουν να αυτοαποκαλούνται “διανοούμενοι”, αλλά έχουν μετατρέψει την “διανόησή” τους σε ιδεολογικό νόμισμα, προς άγραν δημοσιότητας. με τον Νταλάρα , λοιπόν, αλλά και ΝΟΤ ταυτόχρονα, για τον ίδιο λόγο: Αν αυτά που είπε ο Νταλάρας αυτή τη φορά, τα λέγανε με την ίδια ένταση και το ίδιο γλυκό “πατρικό” ύφος (χωρίς κραυγές και υβρεολόγια) 2-3 φορές το μήνα, επί δέκα χρόνια τώρα, εναλλάξ καμιά 30αριά αναγνωρίσιμοι και αναγνωρισμένοι άνθρωποι του πολιτισμού, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα στην Ελλάδα.
Ίσως ακόμα και οι πολιτικοί μας να ήταν καλύτεροι…
Ίσως επειδή θα είχε γίνει εφικτό να είμαστε εμείς λίγο ψηλότερα. Ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, ως άθροισμα πιο ευγενών και πιο απαιτητικών προσωπικοτήτων…