Η προ ημερών επίσκεψη της Barbara (έτσι μας συστήθηκαν εφέτος τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα) στα μέρη μας αποδείχθηκε, μέχρι στιγμής, λιγότερο καταστροφική από το αναμενόμενο. Και ευτυχώς! Το συνειδητοποιήσαμε με τον, πρωτοφανούς έντασης, σεισμό που χτύπησε την Συρία και την Τουρκία τις ίδιες ημέρες και προκάλεσε χιλιάδες θανάτους και ανυπολόγιστες καταστροφές σε ακόμα περισσότερα νοικοκυριά.
Κάθε φυσική καταστροφή βέβαια είναι και μια ευκαιρία να αναλογιστούμε τι κάνουμε για την αντιμετώπισή της και, γιατί όχι για την πρόληψή της. Και αν η αποτροπή επισκέψεων του Εγκέλαδου δεν μπορεί να μεθοδευτεί, για την Barbara, την Katrina ή όπως αλλιώς ονομάζονται οι χιονοπτώσεις, οι πλημύρες, οι ξηρασίες, η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν ισχύει το ίδιο. Ξέρουμε πια καλά ότι όλα αυτά οφείλονται και στην κλιματική κρίση για την αντιμετώπιση της οποίας κάνουμε λιγότερα από όσα χρειάζονται.
Αλλά η αλήθεια αυτή δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για να μην κάνουμε, εδώ και τώρα, όσα μπορούμε για την αντιμετώπιση όλων των φυσικών καταστροφών. Λογικό δεν είναι να διδάσκεται στα σχολεία η ενδεδειγμένη συμπεριφορά στην περίπτωση της μιας ή της άλλης έκτακτης περίστασης; Να δημιουργηθούν πρωτόκολλα έκτακτης λειτουργίας για την μια ή την άλλη υπηρεσία δημόσιας χρήσης;
Άλλωστε η ασφάλεια του πολίτη είναι κάτι πολύ ευρύτερο από απειλές, σύμμετρες ή ασύμμετρες. Είναι, πριν απ’ όλα, αντιμετώπιση των κοινωνικών κινδύνων και των αρνητικών συνεπειών τους, στην καθημερινή μας ζωή. Οι απειλές αυτές μπορεί να είναι εθνικές ή και οικουμενικές. Σε κανονικές συνθήκες όμως αφορούν, τις φυσικές καταστροφές και βέβαια την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Όλα όσα υπαγορεύουν την ανάγκη αξιόπιστης Πολιτικής Προστασίας, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ελάχιστων εγγυημένων καλύψεων για όλες και όλους.
Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε πραγματικά για ασφάλεια του πολίτη πρέπει να συμφωνήσουμε στις απειλές που αντιμετωπίζουμε σήμερα και να σχεδιάσουμε την αντιμετώπιση τους πριν συμβούν. Κοντολογίς, η αντιμετώπιση της Barbara (όπως και κάθε φυσικής καταστροφής) δεν είναι παρά (μια ακόμα) μάχη κατά της βαρβαρότητας. Έχοντας στο μυαλό μας ότι (κατά Καστοριάδη τουλάχιστον) η εναλλακτική της βαρβαρότητας είναι ο σοσιαλισμός.
