Συντρόφισσες & σύντροφοι
Φίλες & φίλοι
Ρομαντικοί συνοδοιπόροι και Ρεαλιστές Συναγωνιστές
Υποκλίνομαι σε εσάς, υποκλίνομαι στην αποψινή γιορτή της Αγωνιστικής Αριστεράς σε αυτό το φιλόξενο θέατρο, σε αυτή την μενεξεδένια Πόλη των Αγώνων και των Θυσιών.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν, από τότε που μια χούφτα άνθρωποι βάλαμε ξανά το ΟΧΙ στη Βουλή, που βάλαμε το ΜέΡΑ25 στο Κοινοβούλιο…
Αυτά τα τέσσερα χρόνια που μια χούφτα βουλευτές ιδρώσαμε τη φανέλα του ΟΧΙ καταθέτοντας δυσανάλογα πολλές, τεχνικά άρτιες, & πολιτικά ριζοσπαστικές Προτάσεις Νόμου, τροπολογίες, ερωτήσεις και επερωτήσεις…
Αυτά τα τέσσερα χρόνια, είχα το προνόμιο να εκπροσωπώ την Α’ Θεσσαλονίκης στη Βουλή. Ίσως επειδή δεν είμαι Θεσσαλονικιός, ίσως επειδή οι καταβολές μου είναι κυρίως από την Κρήτη, που διατηρεί σχέση λατρείας με την όμορφη πόλη του Θερμαϊκού
Μια Κρητική παρένθεση επιτρέψτε μου: Γειά σου μεγάλε σύντεκνε, μεγάλε δάσκαλε Ψαραντώνη, υποψήφιε στην τιμητική 15η θέση του Ψηφοδέλτιου Επικρατείας μας, που μου ζήτησες να μεταφέρω την λατρεία σου στη Θεσσαλονίκη…
Ίσως λοιπόν κι επειδή εμείς οι εκ Κρήτης ορμώμενοι αγαπάμε και τιμούμε τη Θεσσαλονίκη, ένιωσα υποχρέωση να μην είμαι άλλος ένας πολιτικός αρχηγός που ανεβαίνει από τα Νότια, έρχεται εδώ, εκλέγεται εδώ, και κατόπιν περιφρονεί την Θεσσαλονίκη…
Αυτά τα τέσσερα χρόνια έκανα ό,τι μπορούσα να ανεβαίνω κάθε μήνα στον τόπο τούτο, να τον αφουγκράζομαι, να τον βιώνω – ώστε να μπορώ να του αποπληρώσω ένα μέρος του χρέους που νιώθω ότι του έχω. Που του έχουμε, όλες και όλοι.
Ποιο χρέος; Το χρέος που έχουμε στην πόλη της Θεσσαλονίκης για τους αγώνες που δόθηκαν εδώ, άλλοι με επιτυχία άλλοι χωρίς. Ιδίως εμείς οι παλιότεροι έχουμε χρέος να μιλάμε στους νεότερους για τους αγώνες του εργατικού κινήματος της Θεσσαλονίκης, για τους αγώνες των Θεσσαλονικιών για τη Δημοκρατία. Να γνωρίζουν οι νεότεροι, η γενιά των Τεμπών που γεμίζει τους δρόμους της Θεσσαλονίκης και της υπόλοιπης Ελλάδας διεκδικώντας το μέλλον της – να γνωρίζουν τα νέα παιδιά που μεγαλώνουν στην «Χρεοδουλοπαροικία η Ελλάς» πως, πριν ακόμα ενσωματωθεί η Θεσσαλονίκη στο Ελληνικό Κράτος, το μακρυνό 1909, ιδρύθηκε εδώ η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης – η γνωστή Φεντερασιόν με πρωτεργάτη τον Αβραάμ Μπεναρόγια που εννιά χρόνια αργότερα, το 1918, ενώθηκε με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΕΚΕ), το μετέπειτα ΚΚΕ.
Οι εργατικοί αγώνες κλιμακώθηκαν γρήγορα, με αποκορύφωση την μεγάλη απεργία του Μάη του 1936 που θα καταστείλει με τα όπλα ο νεοδιορισμένος πρωθυπουργός και μετέπειτα δικτάτορας, ο φασίστας Ιωάννης Μεταξάς. Ο απολογισμός της καταστολής εκείνης; 12 νεκροί και δεκάδες τραυματίες. Ένας από αυτούς, ο πρώτος νεκρός της απεργίας, ήταν ο Τάσος Τούσης τον οποίο αποθανάτισε ο Γιάννης Ρίτσος στον Επιτάφιό του.
Κι όταν ήρθε η ναζιστική κατοχή, καμία μεγάλη πόλη της Ελλάδας δεν πλήρωσε το φόρο του αίματος όσο η Θεσσαλονίκη. Το ολοκαύτωμα των εβραίων συμπολιτών μας. Η σφαγή του Χορτιάτη. Το μπλόκο της Καλαμαριάς. Δεν πέρναγε μέρα που η Θεσσαλονίκη να μην ματώνει, να μην δίνει το παρόν στην εθνική αντίσταση, και να μην το πληρώνει με τα αντίποινα των ναζί και των δωσίλογων.
Κι όταν έφυγαν οι ξένοι κατακτητές, κι ήρθε ο Εμφύλιος, και κατόπιν ήρθαν τα πέτρινα χρόνια, η Θεσσαλονίκη συνέχισε να πληρώνει με αίμα τους αγώνες για τη Δημοκρατία.
Το 1947 έπεσε νεκρός, θύμα δολοφονίας, ο κομμουνιστής Γιάννης Ζέβγος.
Το 1951 εκτελείται για τη δράση του στη Θεσσαλονίκη ο νεαρός Νίκος Νικηφορίδης.
Το 1961 πέφτει νεκρός από τις σφαίρες χωροφύλακα ο νεολαίος της ΕΔΑ Στέφανος Βελδεμίρης.
Στις 27 Μαΐου του 1963 δολοφονείται από το παρακράτος ο Γρηγόρης Λαμπράκης.
Την ίδια βραδιά κακοποιείται ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργος Τσαρουχάς που θα δολοφονηθεί αργότερα από την χούντα στην Ασφάλεια το 1968.
Κι όταν το ίδιο παρακράτος που σκότωσε τον Λαμπράκη και κακοποίησε τον Τσαρουχά έβαλε την Ελλάδα στον γύψο, κατέλυσε το Σύνταγμα, έφερε την χούντα και αποτελείωσε τον Τσαρουχά, μία από τις πρώτες δολοφονίες της, η χούντα την έκανε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν εκείνη του Γιάννη Χαλκίδη, με σφαίρες στην πλάτη τον Σεπτέμβρη του 1967.
Ναι, πρόκειται για μακρά, αγωνιστική παράδοση που κρατά καλά.
Δεν είναι τυχαίο ότι η «Μητσοτάκης ΑΕ» έβγαλε τη μεγαλύτερη μανία της εναντίον των αγωνιζόμενων φοιτητών εδώ στην Θεσσαλονίκη, με τα ΜΑΤ να έχουν κατασκηνώσει στο Αριστοτέλειο.
Δεν είναι τυχαίο ότι το έκτρωμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας ηττήθηκε στην πράξη εδώ, από το φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η «Μητσοτάκης ΑΕ» επέλεξε ως πεδίο βολής με στόχο την οργανωμένη εργατική τάξη την Μαλαματίνα, όπου με τα μάτια μου διαπίστωσα τον ηρωικό αγώνα των απογόνων της Φεντερασιόν να κρατούν την εργατική τάξη της πόλης όρθια.
Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ, στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ κρατάνε ηρωικά, δείχνοντάς μας το δρόμο προς τις Αυτοδιαχειριζόμενες Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις στο χώρο της μεταποίησης που το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» θα βοηθήσουμε να στηθούν σε όλη την Ελλάδα.
Έλα Roger Waters, ρίξτο να πάρουμε τα πάνω μας: ΒΙΝΤΕΟ ROGER WATERS ΕΔΩ
Δεν είναι τυχαίο ότι ο αγώνας κατά της καύσης σκουπιδιών, κατά της καταπάτησης της παραλίας της Καλαμαριάς, υπέρ των αρχαιοτήτων στο σταθμό Βενιζέλου, υπέρ της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, για να ανοίξει ξανά το Λοιμωδών – δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί ο όμορφοι αγώνες κρατιούνται ζωντανοί εδώ στη Θεσσαλονίκη.
Αυτά τα χώματα είναι ποτισμένα με ιδρώτα, δάκρυα και αίμα αγωνιστών. Απαιτούν όχι εκδίκηση, αλλά δικαίωση. Όμως, συνοδοιπόροι, η δικαίωση απαιτεί, με τη σειρά της, ΡΗΞΗ. Πρώτη Φορά ΡΗΞΗ, λοιπόν. Για αυτό είμαστε εδώ σήμερα. Για αυτό δημιουργήσαμε το μετωπικό, ενωτικό, ψηφοδέλτιο, την μετωπική, ενωτική, παράταξη «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη».
Επειδή έχουμε το χρέος της ανυπακοής και της ανατροπής στην παράδοση αυτού του τόπου.
Γιατί έχουμε την υποχρέωση να ακυρώσουμε το τοξικό ψεύδος ότι δεν υπάρχει εναλλακτική σε αυτά που σκοτεινιάζουν το νου των πολλών, σε αυτά που αναγκάζουν τα παιδιά μας είτε να μεταναστεύουν είτε να ψαλιδίζουν απάνθρωπα τα όνειρά τους.
Γιατί έχουμε την υποχρέωση να αντικαταστήσουμε το τοξικό ψεύδος πως δεν υπάρχει εναλλακτική με την μόνη σίγουρη, διαχρονική αλήθεια: ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!
Αυτή τη φορά, έχοντας – νομίζω – κάνει όσο μπόρεσα το καθήκον μου στην Αγωνιστική Ιστορία της Θεσσαλονίκης, έχει έρθει η στιγμή, σε αυτές τις εκλογές, να παραδώσω την βουλευτική έδρα σε κάποιον άλλον, σε κάποιαν άλλη, που θα συνεχίσει να τιμά την πολιτική παράδοση της Θεσσαλονικιάς Ασυμβίβαστης Ανυπάκουης Αριστεράς. Σε αυτές τις εκλογές δεν θα είμαι υποψήφιος στη Θεσσαλονίκη, καθώς θα προσπαθήσω να βοηθήσω μια άλλη όμορφη πολιτεία με δημοκρατική, αγωνιστική παράδοση που σήμερα όμως υποφέρει από τις συνέπειες της αποβιομηχάνισης και της εγκατάλειψης των πολλών – την Πάτρα. Βλέποντας τα καθαρά πρόσωπα των υποψήφιών μας στην Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης δεν έχετε να χάσετε απολύτως τίποτα!
Ξεκινώ από τους υποψήφιους Α’ Θεσσαλονίκης. Καλώ στη σκηνή:
ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ
ΓΑΛΑΤΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΓΚΟΤΣΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΕΡΜΕΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ
ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ
ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
ΚΡΙΘΑΡΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΛΙΛΙΔΕΡΗ ΝΙΚΟΛΕΤΑ
ΜΙΧΟΥΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΜΟΥΣΤΑΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ (ΡΕΝΑ)
ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ
ΣΑΜΔΑΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΣΙΑΡΒΑΡΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΛΙΑ)
ΣΚΟΥΛΑΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΣΠΑΘΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΦΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΛΟΥ
ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Και τώρα οι υποψήφιοι Β’ Θεσσαλονίκης
ΔΕΡΓΙΑΔΕ – ΚΑΝΤΑΡΑ ΜΑΡΙΑ
ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΣΑΧΤΑΡΙΔΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΤΙΓΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΤΡΙΑΝΣΙΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ (ΝΕΝΑ)
Μαζί μας όμως έχουμε και δύο συνοδοιπόρους, δύο συναγωνιστές που κοσμούν το Ψηφοδέλτιο Επικρατείας μας: Την Δέσποινα Χαραλαμπίδου και τον Χρήστο Λάσκο.
Σε αυτά τα πρόσωπα, στα ψηφοδέλτια του «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη», αποτυπώνεται το μέγεθος και η σημασία του εγχειρήματός μας. Δεν είμαστε εδώ απλά για να μπούμε ενισχυμένοι στη Βουλή. Κάτι που, πιστέψτε με, είναι σίγουρο.
Είμαστε εδώ για να απορρίψουμε την ιδέα της ΑΝΑΘΕΣΗΣ που ζητούν από τους ψηφοφόρους συστημικά κόμματα που κάποτε ήταν στην Αριστερά, όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντί για την αντιδραστική ανάθεση, εμείς αναδεικνύουμε το όραμα ενός ενιαίου μετώπου κινημάτων, οργανώσεων, κομμάτων που θα αποσπάσουν την εξουσία για να την αποδώσουν, για να την επιστρέψουν, σε εκείνους που δεν έχουν εξουσία πάνω στις ίδιες τους τις ζωές, με αποτέλεσμα να πέφτουν θύματα ολοένα και πιο στυγνής εκμετάλλευσης.
Το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» δεν λέμε στον κόσμο «ψηφίστε μας να σας σώσουμε».
Το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» δεν λέμε στα κινήματα των φοιτητών, των εργαζόμενων, της οικολογίας «συνταχθείτε πίσω μας» για να πραγματοποιηθούν τα όνειρα σας, να δικαιωθούν οι αγώνες σας.
Όχι, το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» τους ρωτάμε: Τι μπορούμε να κάνουμε για εσάς; Πως μπορούμε να ενισχύσουμε τους αγώνες σας; Τι παιδεία θέλετε; Πως θα προωθήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις που ζητάτε; Τι θέλετε να μεταφέρουμε στη Βουλή;
Ναι, το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» δεν διεκδικούμε την πρωτοπορία. Είμαστε εδώ για να ενισχύσουμε όσες κι όσους από εσάς διεκδικείτε, σχεδιάζετε, συμμετέχετε, έχετε ήδη σπάσει τα δεσμά της ιδιωτικοποίησης των ονείρων, των φόβων, της χαράς και της στενοχώριας.
Ναι, καταθέτουμε προτάσεις νόμων για τα πάντα. Μια χούφτα βουλευτές έχουμε κάνει περισσότερο και καλύτερο κοινοβουλευτικό έργο απ’ ότι κόμματα με 20 και 80 βουλευτές. Αυτή μας όμως η κοινοβουλευτική δουλειά δεν βασίζεται στην αυταπάτη ότι επειδή οι ιδέες μας, οι προτάσεις μας, προσφέρουν άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις στα προβλήματα του λαού, της πλειοψηφίας, θα εφαρμοστούν.
Όχι, αυτές τις προτάσεις νόμου, όπως ο Οδυσσέας για τα κόκκινα δάνεια, ή το σύστημα Δήμητρα που θα σπάσει το τραπεζικό μονοπώλιο στις ψηφιακές συναλλαγές, ή η ανάκτηση δημοκρατικής κυριαρχίας πάνω στις εφορίες, στη δημόσια περιουσία, στην ενέργεια – αυτές τις προτάσεις νόμου τις καταθέτουμε για να δουν οι πολίτες εκεί έξω, που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην Πολιτική, ότι υπάρχουν εναλλακτικές ακόμα και μέσα σε τούτο το σάπιο, το ζοφερό μισο-καπιταλιστικό, μισο-φεουδαρχικό σύστημα.
Πως αλλιώς θα τους τραβήξουμε από την αποχή; Από την παράδοση σε συστημικά κόμματα που τους υπόσχονται μερικά ψίχουλα από το τραπέζι της αρπακτικής άρχουσας τάξης;
Πως αλλιώς θα τους απεγκλωβίσουμε από την αυτό-εκπληρούμενη προσδοκία ότι δεν υπάρχει εναλλακτική;
Πως αλλιώς θα τους πείσουμε ότι, το κατά τα άλλα συγκινητικό τραγούδι του Χατζηδάκι, κάνει λάθος όταν κλείνει με την φράση «Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ!»
Πως αλλιώς θα τους μεταλαμπαδεύσουμε την ελπίδα ότι, ναι, αυτός ο κόσμος μπορεί να αρχίζει να αλλάζει από αύριο το πρωί. Ριζικά. Από τη μία στιγμή στην άλλη. Πως εκεί που όλα φαίνονται μάταια είναι απολύτως εφικτό ξαφνικά οι πολλοί, οι μάζες των ανθρώπων εκεί έξω που έχουν παραδοθεί στην απαισιοδοξία, τον κυνισμό, την ιδιώτευση, να συνειδητοποιήσουν ότι ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ.
Μια τέτοια στιγμή που, ξάφνου, οι απογοητευμένες μάζες ένιωσαν πως, ναι, έχουν δύναμη, ένιωσαν δυνατές και δυνατοί εν τη ενώσει, ήταν εκείνες οι ηρωικές μέρες λίγο πριν το Δημοψήφισμα. Το Δημοψήφισμα που έσπειρε τον πανικό στην ολιγαρχία η οποία ένιωσε το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια της ακριβώς επειδή οι ανθρώπινες μάζες έπαψαν να φοβούνται, ένιωσαν τη δύναμη της ενότητας, το μεγαλείο του να λες όχι σε βάναυσους εκβιαστές.
Κι όταν πήγαν στις κάλπες του Δημοψηφίσματος, αυτές οι ανθρώπινες μάζες έγιναν καθαρά, χαμογελαστά πρόσωπα που έβαλαν στην άκρη τον φόβο, που ξεπέρασαν τον τρόμο, και για πρώτη φορά στην Ελληνική Ιστορία ψήφισαν ταξικά, αγνοώντας τα κόμματα και το σύστημα εξουσίας.
Δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί χωρίς χρήματα στην τράπεζα, που αναγνώρισαν στην τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού τα συμφέροντα που τους εξαθλίωναν ώστε οι ολίγοι να ζουν πλουσιοπάροχα χωρίς να παράγουν το παραμικρό – αυτοί οι μεροκαματιάρηδες Δεξιοί αγνόησαν τα κελεύσματα της Νέας Δημοκρατίας και ψήφισαν ΟΧΙ.
ΣΥΡΙΖΑίοι όμως με χρήματα και βλέψεις για οφίκια στις Βρυξέλλες και θεσούλες εντός του εγχώριου συστήματος, μαζί με αντίστοιχους δεξιούς και κεντρώους, ψήφισαν ΝΑΙ.
Εκείνο το βράδυ είδαμε, για μερικές ώρες, στην πράξη εκείνο που ο Αριστοτέλης όριζε ως Δημοκρατία: την εξουσία της πλειοψηφίας του Δήμου, που εξ ορισμού είναι οι φτωχότεροι. Για μερικές ώρες, έως ότου ο κ. Τσίπρας ανατρέψει τον λαό κάνοντας ΝΑΙ το ΟΧΙ του, ο λαός είχε απεγκλωβιστεί από το αστικό σύστημα που του επιβάλει τις προτεραιότητες των πολύ ολίγων ως μονόδρομο. Ως τη μόνη εναλλακτική.
Τότε, αποδείχθηκε πως λαγοί και νυφίτσες στους διαδρόμους του Συριζαϊκού Μαξίμου, αλλά και του υπουργείου μου, οδηγούσαν στην μάχη τα λιοντάρια των δρόμων και των πλατειών. Και μετά είπαν ότι είχαν αυταπάτες. Απαίτησαν από τα λιοντάρια να μπουν ξανά στο σιδερένιο κλουβί του Αριστερού Μνημονίου. Κι έτσι παλινοστήθηκε το Κατεστημένο. Ανάσανε η ολιγαρχία. Ξαναβρήκε τον βηματισμό της. Με αποτέλεσμα την παλινόστηση της ΝΔ – την ίδρυση της «Μητσοτάκης ΑΕ».
Από τότε, έχοντας δει το χάρο με τα μάτια, το κατεστημένο κάνει τα πάντα να δαιμονοποιήσει το Δημοψήφισμα. Να δολοφονήσει τον χαρακτήρα όσων εξακολουθούν να το τιμούν. Ένιωσαν το στέμμα να πέφτει από κεφάλι τους, την εξουσία που είχαν πάνω στους πολλούς να εξαϋλώνεται. Ήταν ένας εφιάλτης για αυτούς. Τους καταλαβαίνω όταν λένε ότι «άγιο είχαν». Δεν είχαν βέβαια άγιο, Αλέξη είχαν – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Το 2019, πριν 4 χρόνια, νόμισαν ότι εφιάλτης ήταν, πέρασε ανεπιστρεπτί. Μέχρι που τον Ιούλιο τους 2019 το ΜέΡΑ25 αναβίωσε το ΟΧΙ βάζοντάς το ξανά στη Βουλή. Και τι δεν είπαν, και τι δεν έκαναν για να μην ξαναμπούμε στη Βουλή – για να σβήσει το κεράκι ελπίδας που άναψε το ΜέΡΑ25 στη Βουλή.
Προέβλεπαν την εξαφάνισή μας.
Δούλεψαν φιλότιμα για να προκαλέσουν αποστασίες στο εσωτερικό μας, οι οποίες τελικά μας έκαναν τεράστιο καλό καθώς μας βοήθησαν να ξεφορτωθούμε απολίτικους ανθρώπους που ήρθαν μαζί μας για τα αξιώματα – όχι για τους ανθρώπους.
Σήμερα, εκείνοι που αυτό-αποκαλούνται «ιδιοκτήτες» της Ελλάδας καταλαβαίνουν τον κίνδυνο που αποτελεί για την εξουσία τους το Ενωτικό Μέτωπό μας, το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη. Ξέρουν ότι, αντίθετα, με τον ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ενσωματώσει από καιρό, εμείς δεν θα ενσωματωθούμε ποτέ.
Βλέπουν, και φρίττουν με, τη δυναμική που έχει το εγχείρημά μας ως μόνο το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας Νέας Μεγάλης Παράταξης, της Νέας Μεγάλης Ελληνικής Ανυπάκουης, Ανιδιοτελούς, Ανυπότακτης Αριστεράς που όχι μόνο δεν θα ελέγξουν ποτέ αλλά που καταθέτει στο δημόσιο διάλογο, ενώπιον των πολλών, άμεσα εφαρμόσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα 100 ημερών για την Προστασία των Πολλών – αρχικά –
και σχέδιο μετάβασης στον αυτοδιαχειριζόμενο, αποκεντρωμένο, οικολογικό, φεμινιστικό σοσιαλισμό στο μέλλον.
Αυτό φίλες και φίλοι, συνοδοιπόροι, σύντροφοι και συντρόφισσες είναι το δικό μας χρέος. Όχι μόνο η ανυπακοή. Αλλά το να δημιουργήσουμε την κριτική μάζα που θα φέρει την ξαφνική, ραγδαία, σαρωτική αλλαγή στις προσδοκίες του 80% του λαού που, επειδή έχουν αποδεχθεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στη λεηλασία τους, πέφτουν θύματα της πιο στυγνής λεηλασία της ζωής, της εργασίας, της Φύσης, του μέλλοντος των ίδιων και των παιδιών τους.
Την Κυριακή 21 Μάη αυτό είναι το διακύβευμα. Πως, το μικρό κεράκι στο σκότος των μνημονίων που ξανάναψε το ΜέΡΑ25 πριν 4 χρόνια μπαίνοντας στη Βουλή να γίνει μετά από αυτές και τις επόμενες εκλογές λαμπάδα που θα απελευθερώσει το λαό μας από τον χειρότερο κατακτητή: την αποδοχή ότι σε τούτα δω τα χώματα δεν υπάρχει αξιοπρεπές μέλλον.
Στο μεταξύ, το μόνο που ενδιαφέρει τα ΜΜΕ, το μόνο που μας ρωτάνε, τώρα που εξάντλησαν όλη τους την δαιμονοποίηση, όλα τα αποθέματα μαύρης προπαγάνδας για το «Δήμητρα», τις τράπεζες κι όλες τις ιερές αγελάδες των αρπακτικών – το μόνο που μας ρωτάνε είναι αν θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στον κ. Τσίπρα για να φύγει ο κ. Μητσοτάκης. Αν θα συμμετάσχουμε σε κάποιου είδους «προοδευτική» συγκυβέρνηση.
Μάλλιασε η γλώσσα μας να τους λέμε ότι αν θέλαμε ένα υπουργείο σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν κρατάγαμε εκείνο που είχαμε; Μιλάνε για προοδευτική διακυβέρνηση. Ωραία. Τι σημαίνει προοδευτική; Μια κυβέρνηση ενός κόμματος που έχει την λέξη «προοδευτική» στον τίτλο του; Αν ήταν έτσι, τότε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα ήταν… σοσιαλιστική!
Επειδή οι λέξεις κακοποιούνται άσχημα στον πολιτικό στίβο, επιτρέψτε μου να θυμίσω τι σημαίνει «πρόοδος», τι σημαίνει «προοδευτική πορεία» για την Αριστερά. Για την Αριστερά, η ανθρωπότητα, η χώρα, η κοινωνία προοδεύει όταν η εξουσία περνά από τους λίγους στους πολλούς, από τους έχοντες στους μη έχοντες – κάτι που, βέβαια, απαιτεί όχι απλά ένα τυπικό δικαίωμα στο εκλέγειν ή κάποιων θεωρητικών δικαιωμάτων, αλλά μεταφορά οικονομικής ισχύος από τους λίγους στους πολλούς – κι όχι βέβαια υπό την μορφή επιδομάτων στο πλαίσιο φιλανθρωπίας ή εξαγοράς ψήφων!
Με άλλα λόγια, μια προοδευτική διακυβέρνηση πρέπει να έρθει σε ρήξη με την ολιγαρχία – αλλιώς είναι εξ ορισμού φιλο-ολιγαρχική. Τι απαιτεί μια τέτοια ρήξη; Απαιτεί δύο πράγματα:
Πρώτον, ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα ρήξης που για να εκπονηθεί, σφυρηλατηθεί από κοινού και να συμφωνηθεί έστω και επί της αρχής, χρειάζεται μήνες πολλούς.
Δεύτερον, απαιτεί ένα κοινό μέτωπο της βάσης των κομμάτων που θα απαρτίσουν μια τέτοια προοδευτική κυβέρνηση, η οποία θα έχει ανάγκη αυτό το κοινό μέτωπο τις δύσκολες στιγμές της σύγκρουσης με την ολιγαρχία – ένα μέτωπο που θέλει χρόνο και δουλειά να συγκροτηθεί.
Αυτό ακριβώς προτείνει το ΜέΡΑ25 στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων δυο χρόνια τώρα. Δυο χρόνια όμως εισπράττουμε είτε σχόλια τύπου «να δούμε πρώτα αν θα μπείτε στη Βουλή» είτε – όταν αποδέχθηκαν πλέον πως θα είμαστε στη Βουλή πιο δυνατοί – «ελάτε μετά την Κυριακή των εκλογών». Αυτές τους οι απαντήσεις σημαίνουν ένα πράγμα: Δεν θέλουν ούτε ελάχιστο κοινό πρόγραμμα ρήξης με την ολιγαρχία ούτε κοινό μέτωπο που θα στήριζε μια κοινή κυβέρνηση ρήξης με την ολιγαρχία. Γιατί; Επειδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει, από καιρό, επιλέξει να μην προβεί σε καμία ρήξη με την ολιγαρχία.
Άκουσα τον κ. Τσίπρα να λέει: «Ο κ. Βαρουφάκης αυτοεξαιρέθηκε από το προσκλητήριο των προοδευτικών δυνάμεων.» Όχι κ. Τσίπρα: «Το ΜέΡΑ25-Συμαχία για τη Ρήξη αυτοεξαιρέθηκε από την διανομή υπουργείων που οργανώνετε κ. Τσίπρα σε εκείνους που δέχονται να συγκυβερνήσουν ελέω της ολιγαρχίας με προοδευτικό προσωπείο.»
Αυτό έλειπε να μην αυτό-εξαιρεθούμε από ένα τέτοιο αλισβερίσι!
Αυτό έλειπε να δεχθούμε αυτό που μας προτείνετε: Να δεσμευτούμε απέναντι στους ψηφοφόρους για συγκεκριμένες τομές και ρήξεις, να πάρουμε την ψήφο τους για αυτές και, κατόπιν, να σας κάνουμε πρωθυπουργό ώστε να ΜΗΝ γίνουν ποτέ οι τομές κι οι ρήξεις για τις οποίες δεσμευτήκαμε. Αν ποτέ κάναμε κάτι τέτοιο, θα ακυρώναμε τον λόγο ύπαρξής μας: που δεν είναι άλλος από την επιστροφή της αριστερής ηθικής, του να λες την αλήθεια επειδή η αλήθεια είναι απελευθερωτικήμ κι όχι να την καταχωνιάζεις για να πάρεις κάποιο αξίωμα.
Εν κατακλείδι, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ζητά από εμάς ψήφους που του λείπουν για να κυβερνήσει με την ανοχή της ολιγαρχίας. Δεν θα τις έχει. Τελεία και παύλα. Αν πράγματι ο κ. Τσίπρας αναρωτιέται γιατί δεν τραβάει ο ΣΥΡΙΖΑ, του συνιστούμε να σκεφτεί πως για αυτό ίσως να φταίει η εικόνα του κ. Λάτση δημοσίως να τον ευχαριστεί που του χάρισε το Ελληνικό προς οικοπεδοποίηση, ότι τον ευχαρίστησε ο κ. Πάιατ που του υπέδειξε την Αλεξανδρούπολη ως το νέο στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ από το οποίο ρίχνουν λάδι στη φωτιά στα πεδία των ατέρμονων μαχών της Ουκρανίας, που δεν δεσμεύεται να καταργήσει το Χρηματιστήριο Ενέργειας, τον χυδαίο Ηρακλή, τις προπληρωμές φόρων των μικρομεσαίων, το Υπερταμείο – όλα εκείνα που σκοτώνουν την βιωσιμότητα της χώρας και συμβολίζουν την μεγαλύτερη, αχρείαστη συνθηκολόγηση της Αριστεράς στα ιστορικά χρονικά.
Ας το πάρουν χαμπάρι λοιπόν όλοι οι μνημονιακοί που έχουν κάνει την ειρήνη τους με την ολιγαρχία-χωρίς-σύνορα: Το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη» υπάρχουμε επειδή πιστεύουμε ακράδαντα ότι χωρίς ρήξη με το σιδηρόφρακτο μνημονιακό τους πλαίσιο, που ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμούν να αμφισβητήσουν, η Ελλάδα θα συνεχίσει να διώχνει τα παιδιά της, να πικραίνει τους μεγαλύτερους, να μετατρέπεται μέρα-με-τη-μέρα σ’ ένα απέραντο τουριστικό θέρετρο, σε παράδεισο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και real estate, με τους ανθρώπους της αποκλεισμένους από τις ομορφιές της να πληρώνουν χαράτσια για τα πάντα, αντιμέτωποι με το φρικτό δίλημμα είτε να επιλέξουν την μετανάστευση είτε μια ζωή ως υπηρέτες και διασκεδαστές πλουσίων ξένων.
Τι σημαίνει όμως ρήξη στην πράξη; Σημαίνει νομοθέτηση, χωρίς πρότερη διαπραγμάτευση με κανέναν, του Κυβερνητικού μας Προγράμματος 100 Ημερών. Πιο συγκεκριμένα:
Νομοθετούμε την ίδρυση δημόσιας εταιρείας διαχείρισης κόκκινων δανείων, που την ονομάζουμε «Οδυσσέα», με τον οποίο θα αντικαταστήσουμε τον «Ηρακλή» – είναι ο μόνος τρόπος πραγματικής προστασίας της βασικής κατοικίας, των μαγαζιών και της αγροτικής γης. Όποιος σας τάζει προστασία χωρίς κατάργηση του «Ηρακλή» σας περιπαίζει προεκλογικά.
Νομοθετούμε πλαφόν στη λιανική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος που δεν θα ξεπερνά κατά 5% το μέσο κόστος παραγωγής και διανομής του, κάτι που συνιστά ντε φάκτο κατάργηση του «Χρηματιστήριου Ενέργειας». Αμέσως μετά δρομολογούμε την επανασύσταση της Ενιαίας ΔΕΗ με τη μεγάλη διαφορά (σε σχέση με την παλαία ΔΕΗ) πως η διοίκηση θα διορίζεται από, και θα λογοδοτεί σε, Διαβουλευτικό Συμβούλιο αποτελούμενο από κληρωτούς (που θα έχουν την πλειοψηφία) και μια μειοψηφία διορισμένους από τη Βουλή ειδικούς και πολίτες.
Νομοθετούμε την κατάργηση του αποικιακού «Υπερταμείου» & μετατρέπουμε τη δημόσια περιουσία στην κεφαλαιακή βάση, των νέων «δίδυμων» δημόσιων τραπεζών – τη Νέα Αναπτυξιακή και τη Νέα Αγροτική Τράπεζα.
Εφαρμόζουμε το σχέδιο ελάφρυνσης των μικρομεσαίων από την φορομπηχτική φορολόγηση. Συγκεκριμένα, όσον αφορά τον ΦΠΑ, ο συντελεστής 24% θα κατέβει στο 15%, ο 13% στο 6%, τα βασικά είδη διαβίωσης στο 0%. Επί πλέον, θα καταργηθούν όλες οι προπληρωμές φόρων για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις ενώ ο φορολογικός συντελεστής των μικρών θα πέσει το 10% και των μεσαίων μεγέθους (από 10 ως 500 εργαζόμενους) στο 20%. Όσο για τις μεγάλες επιχειρήσεις (άνω των 500 εργαζόμενων), ο συντελεστής φόρου θα ανέβει στο 30%.
Νομοθετούμε την κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας για όλους του κλάδους και εισάγουμε συλλογικές συμβάσεις για κάθε κλάδο.
Καταργούμε άμεσα την Golden Visa και περιορίζουμε δραστικά το Airbnb και άλλες τέτοιες πλατφόρμες βραχυπρόθεσμης ενοικίασης σπιτιών και διαμερισμάτων που ωθούν τα νοίκια στα ουράνια, που καθιστούν αδύνατο στους ανθρώπους μας, φοιτητές, γιατρούς, νοσοκόμους, δάσκαλους, καθηγητές να βρουν να νοικιάσουν. Ναι, να μπορείς να νοικιάσεις το σπίτι σου μέσω Airbnb ή αντίστοιχων πλατφορμών – όμως το πολύ για 60 μέρες το χρόνο, κι αυτές όχι συνεχόμενες. Τέλος η ντε φάκτο απόσυρση σπιτιών και διαμερισμάτων από την εγχώρια αγορά. Τέλος οι επιδοτήσεις ενοικίων και στεγαστικών που, την ώρα που αυξάνουν το δημόσιο χρέος, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αυξάνουν τα νοίκια και τις τιμές των ακινήτων. ΙΔΡΥΣΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ώστε να χτιστούν 500 χιλιάδες κοινωνικές κατοικίες που δεν θα χαρίζονται αλλά στις οποίες, με κοινωνικά κριτήρια και χαμηλό νοίκι, θα διαμένουν όσο θέλουν συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη και λόγο.
Σχεδιάζουμε την παραγωγική αναδιάρθρωση και την Πράσινη Βιομηχανική Επανάσταση της χώρας στην εξής βάση: Έμφαση στην εγχώρια παραγωγή τεχνολογιών πράσινης ενέργειας σε περιοχές που πλήττονται από την αποβιομηχάνιση (π.χ. μπαταρίες υψηλής τεχνολογίας στην βιομηχανική περιοχή της Πάτρας και θαλάσσιων αλουμινένιων ανεμογεννητριών στην Μεγαλόπολη, τον Βόλο, την Πτολεμαΐδα) ενώ, παράλληλα, μετατρέπουμε την Β. Ελλάδα (από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αλεξανδρούπολη) σε κέντρο παραγωγής και διανομής πράσινου υδρογόνου, του ντίζελ του μέλλοντος.
Ιδρύονται Νέοι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί με έμφαση στις τράπεζες γηγενών σπόρων, αντί για στείρους υβριδικούς σπόρους Bayer-Monsanto, και στόχο την παράλληλη μείωση των ποσοτήτων και την θεαματική αύξηση των ποιοτήτων ώστε τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα να πουλιούνται τρεις φορές πιο ακριβά από τα Μαροκινά ή τα Ισπανικά στο Μόναχο, στο Παρίσι και στο Λονδίνο.
Εισάγουμε θεσμικό πλαίσιο για Νέες Συνεταιριστικές Αυτοδιαχειριζόμενες Μεταποιητικές Εταιρείες, στο πρότυπο της ΒΙΟΜΕ, με τη διαφορά ότι το κράτος θα είναι αρωγός, όχι τραμπούκος που προσπαθεί να τις πνίξει.
Διπλασιασμός των δαπανών για την δημόσια παιδεία και το ΕΣΥ εντός τετραετίας, με παράλληλη συρρίκνωση των ιδιωτικών δαπανών για παραπαιδεία και ιδιωτικές κλινικές
Τέλος, νομοθετούμε το σύστημα «Δήμητρα». Πρόκειται για το μέλλον των ψηφιακών συναλλαγών που προστατεύει καταναλωτές και επιχειρήσεις από τα χαράτσια, έως και 2000 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, που προσφέρει σημαντικό τόκο σε καταθέτες υπό την μορφή φοροεκπτώσεων και φθηνότερο εσωτερικό δανεισμό στο κράτος μας, που μειώνει το κοινωνικό κόστος μιας τραπεζικής κρίσης, και αυξάνει τις άμυνες της κοινωνίας μας σε πιθανούς νέους εκβιασμούς της ΕΚΤ, της ναυαρχίδας της τρόικας.
Αυτό είναι το άμεσα εφαρμόσιμο, μετριοπαθές Πρόγραμμα 100 Ημερών του «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη». Είναι αναμφισβήτητα μετριοπαθές και λογικό. Τότε γιατί το ονομάζουμε Κυβερνητικό Πρόγραμμα Ρήξης; Επειδή είναι στη φύση της τρόικας ες & εξ να έρθει το ίδιο σε ρήξη με οποιοδήποτε κόμμα τολμά να προτείνει ένα μετριοπαθές, πατριωτικό, φιλολαϊκό, ορθολογικό κυβερνητικό πρόγραμμα όπως το δικό μας – ακόμα κι αν δεν συγκρούεται με τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Με άλλα λόγια, την ρήξη δεν την επιλέγουμε εμείς. Εμείς θα νομοθετήσουμε τα αυτονόητα, τα αναγκαία ώστε η Ελλάδα να γίνει βιώσιμη και η νεολαία μας να αποκτήσει ένα αξιοπρεπές μέλλον στη χώρα της. Απλά, το μνημονιακό τόξο θα χαρακτηρίσει αυτά τα αυτονόητα ρήξη και με την ΕΚΤ σύμμαχο θα αρχίσουν τις απειλές. Να πως θα προκύψει η ρήξη. Επειδή εμείς δεν λαϊκίζουμε σας το λέμε ξεκάθαρα: Θέλει Αρετή, Τόλμη και Διάθεση για Ρήξη η Ελευθερία. Το ξέρετε αυτό, είμαι σίγουρος. Απλά, ο λαός μας δεν έχει συνηθίσει σε κόμματα που δεν φοβούνται να του μιλήσουν έτσι ανοικτά δυο μέρες πριν από τις εκλογές. Έτσι είναι όμως το «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη». Λέμε αυτά που πιστεύουμε και πιστεύουμε εκείνα που λέμε. Πριν την Κυριακή των εκλογών. Και μετά την Κυριακή των εκλογών – τόσο των πρώτων εκλογών όσο και όσων θα ακολουθήσουν.
Θα σας αφήσω, για απόψε, με δύο μηνύματα: Ένα μήνυμα σε όσους μας χαρακτηρίζουν αναχώματα του συστήματος επειδή προτείνουμε άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις στα προβλήματα του λαού. Σε εκείνους που μας κατηγορούν ότι το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να εκπολιτίσουμε τον καπιταλισμό, να χτίσουμε έναν καλύτερο καπιταλισμό. Αυτό είναι τόσο ακριβές όσο το αισχρό ψέμμα ότι υπέγραψα Μνημόνιο.
Θα είμαι σαφής: Ο καπιταλισμός ΔΕΝ εκπολιτίζεται. Τελευταία μάλιστα ρέπει προς σύγχρονες μορφές ψηφιακής φεουδαρχίας. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ αποδεικνύεται πιο επίκαιρη από ποτέ: Η ανθρωπότητα έχει να διαλέξει μεταξύ του σοσιαλισμού και της βαρβαρότητας. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Για να αποφευχθεί όμως η βαρβαρότητα δεν αρκεί η επίκληση της ιδέας του σοσιαλισμού – που στο μυαλό της πλειοψηφίας, δυστυχώς, έχει αμαυρωθεί ως έννοια. Απαιτείται αυτό που εμείς κάνουμε: Να καταδεικνύουμε τι θα μπορούσε να γίνει ακόμα και σήμερα – πριν έρθει ο σοσιαλισμός ή η 2α Παρουσία. Και, βέβαια, να οραματιζόμαστε, αναφερόμενοι με επιστημονικές λεπτομέρειες σε, έναν αυτοδιαχειριζόμενο, συμμετοχικό, οικονομικά ορθολογικό σοσιαλισμό που εκδημοκρατίζει την οικονομική σφαίρα – έναν σοσιαλισμό που αξίζει να ματώσουμε, να θυσιαστούμε για να οικοδομήσουμε.
Και τώρα ένα μήνυμα στους άλλους που μας λένε: Βάλτε πλάτη να φύγει ο Μητσοτάκης κι όλα τα άλλα τα βρίσκουμε μετά. Τους απαντάμε: Ζούμε και αναπνέουμε για να αποκαθηλώσουμε την «Μητσοτάκης ΑΕ». Αλλά δεν φτάνει να φύγει ένας άνθρωπος, μια ομάδα ανθρώπων, για να ξεμπερδεύουμε με τον υπαρκτό Μητσοτακισμό – αυτή την ανίερη συμμαχία Ακροκεντρώων (που δεν είδαν ένα καρτέλ που να μην τους αρέσει) και Ακροδεξιών (που θεωρούν ότι η ασφάλεια της χώρας απαιτεί πνιγμούς μεταναστών στο Αιγαίο).
Για να ξεριζώσουμε πραγματικά την «Μητσοτάκης ΑΕ» πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τους μετόχους της, τους ολιγάρχες που δεν τους πειράζει να μετονομάσουν την ΑΕ τους σε κάτο άλλο, που μια χαρά θα δέχονταν άλλον Διευθύνοντα Σύμβουλο – που δεν τους πειράζει διόλου ο διορισμός μιας κυβέρνησης με «προοδευτικό» προσωπείο εφόσον αυτή συνεχίσει την εφαρμογή των ολιγαρχικών πολιτικών των μετόχων της «Μητσοτάκης ΑΕ».
Για να φύγει λοιπόν όχι μόνο ο Μητσοτάκης αλλά και ο Μητσοτακισμός απαιτείται ΡΗΞΗ με το μνημονιακό τόξο, όχι ΕΝΑΛΛΑΓΗ εντός του Μνημονιακού Τόξου. Για την ακρίβεια, η ενδομνημονιακή ΕΝΑΛΛΑΓΗ που πρεσβεύουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αποτελεί εγγύηση της διαιώνισης του Μητσοτακισμού, με άλλο όνομα, στην μετά τον Μητσοτάκη εποχή.
Φίλες, φίλοι, συνοδοιπόροι, σύντροφοι,
Τα πράγματα είναι απλά.
Στόχος μας σε αυτές τις εκλογές, όπως και στις επόμενες, είναι ένα εκλογικό αποτέλεσμα που – στη βάση του συνεκτικού, πλούσιου, καλά δουλεμένου, άμεσα εφαρμόσιμου κυβερνητικού προγράμματός μας – θα δρομολογήσει την ανάδυση της Νέας Μεγάλης Αγωνιστικής Αριστεράς που, σύντομα, θα διεκδικήσει την εξουσία ώστε να την αποδώσει στην πλειοψηφία – στους πολλούς τους οποίους λεηλατούν η ολιγαρχία και το μεγάλο κεφάλαιο με την αρωγή των τριών μνημονιακών κομμάτων που επικαλούνται ιδεολογίες (Φιλελευθερισμό, Σοσιαλδημοκρατία, Αριστερά) τις οποίες έχουν εξευτελίσει καιρό τώρα.
Τίποτα λιγότερο δεν μας αρκεί. Κανένα αξίωμα δεν μας αποσπά από αυτό τον στόχο. Καμία Σειρήνα δεν θα μας αποπροσανατολίσει. Προχωράμε!
Η Νέα Μεγάλη Αριστερά που χτίζουμε, εδώ, απόψε, στη Θεσσαλονίκη της Φεντερασιόν, της Εθνικής Αντίστασης, του Πολυτεχνείου, του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος, των σύγχρονων Αγώνων,…
…αυτή η πολιτική επανάσταση σέβεται το παρελθόν αλλά αρνείται να δανειστεί την ποίησή της από το παρελθόν, μόνο από το μέλλον.
ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΡΗΞΗ
ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ
