Γράφει ο Ιωάννης Αμπατζόγλου*
Στις 8 Οκτωβρίου θα διεξαχθούν στη χώρα μας οι αυτοδιοικητικές εκλογές και στις 15 Οκτωβρίου οι επαναληπτικές όπου χρειαστεί να γίνει δεύτερος γύρος εκλογών. Τα συμβούλια που θα προκύψουν από αυτές στους 332 Δήμους και στις 13 Περιφέρειες θα κληθούν να φέρουν εις πέρας για τα επόμενα πέντε χρόνια τα θέματα που απασχολούν τον πρώτο και δεύτερο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης αντίστοιχα. Πολλές οι παρατάξεις και οι υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές, περισσότεροι από κάθε άλλη φορά λόγω του νέου εκλογικού συστήματος.
Με ποια κριτήρια όμως θα ψηφίσουμε τους υποψηφίους αυτών των παρατάξεων; Είναι κοινός τόπος ότι εμείς οι Έλληνες σε γενικές γραμμές ψηφίζουμε τους συγγενείς και τους φίλους μας, δηλαδή το κριτήριο για εμάς είναι η συγγένεια και η φιλία. Δεν ψηφίζουμε τους άξιους και μετά παραπονιόμαστε για το χαμηλό επίπεδο των πολιτικών μας ενώ εμείς οι ίδιοι τους φέραμε στην εξουσία προφανώς προσβλέποντας σε κάποιο «ρουσφέτι». Μα φυσικά, αυτοί οι πολιτικοί θα ικανοποιήσουν τις επιθυμίες μας σε μία κοινωνία, στην οποία η αξιοκρατεία υπάρχει μόνο ως λέξη. Με αυτό τον τρόπο δείχνουμε ότι προτιμούμε το προσωπικό-ιδιωτικό συμφέρον και όχι το δημόσιο. Στην ελληνική αρχαιότητα ο πολίτης ενδιαφερόταν για το καλό της πόλης, για το δημόσιο καλό. Αυτός που ενδιαφερόταν για το προσωπικό-ιδιωτικό του όφελος οι αρχαίοι πρόγονοί μας τον αποκαλούσαν «ιδιώτη». Η λέξη «ιδιώτης» στην αρχαιότητα σήμαινε «βλάκας». Πράγματι είναι βλάκας αυτός που φροντίζει για το ιδιωτικό του συμφέρον επειδή με αυτόν τον τρόπο δυναμώνει ο ίδιος εις βάρος της πολιτείας η οποία ταυτόχρονα αποδυναμώνεται. Έτσι όμως η πολιτεία καταρρέει και παρασύρει μαζί της και όλα τα μέλη της συμπεριλαμβανομένου και του «ιδιώτη». Η έννοια του «ιδιώτη» έχει διατηρηθεί στην αγγλική λέξη «idiot», η οποία σημαίνει «βλάκας» όπως και στην ελληνική αρχαιότητα. Καταστροφική λοιπόν η επιλογή του πολιτικού με το κριτήριο της συγγένειας και της φιλίας.
Ποια θα έπρεπε να ήταν τα κριτήριά μας; Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να επιλέξουμε να μας εκπροσωπήσουν οι άξιοι. Πέραν της όποιας κατάρτισης έχουν, θα πρέπει να είναι και πετυχημένοι στον επιστημονικό ή επαγγελματικό τους τομέα, να είναι ηθικοί και φυσικά να εμφορούνται από πατριωτικά αισθήματα. Δεν αρκεί να είναι κάποιος καταρτισμένος, πετυχημένος και ηθικός. Δεν αρκεί ένας τίμιος επιστήμονας, τεχνοκράτης, τεχνίτης κ.λπ. που φέρνει εις πέρας την εργασία του υποδειγματικά. Απαιτείται οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν να αγαπούν το ελληνικό έθνος και την Ελλάδα, δηλαδή να είναι εθνοπατριώτες. Και αυτό επειδή σε μία κοινωνία δεν αρκεί η εύρυθμη λειτουργία της αλλά και η συνέχιση της παράδοσής της. Αν υποθέσουμε ότι ο λαός είναι δέντρο, τότε οι ρίζες του δέντρου είναι η παράδοση του λαού. Όπως οι ρίζες κρατούν το δέντρο σταθερό για να μην πέσει, έτσι και η παράδοση ενός λαού είναι αυτή που τον κρατάει και διατηρεί τη συνέχειά του, άρα τον διατηρεί στη ζωή. Λαός που χάνει τη συνέχειά του, δηλαδή την παράδοσή του, είναι λαός χωρίς μέλλον, είναι λαός που σύντομα θα σβήσει.
Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να ψάξουν μέσα στις παρατάξεις και να επιλέξουν ανθρώπους καταρτισμένους, πετυχημένους, ηθικούς και εθνοπατριώτες. Έτσι η πολιτική που θα εφαρμοστεί θα έχει ως αποτέλεσμα η κοινωνία μας να έχει και εύρυθμη λειτουργία και να παραμείνει ελληνική.
Προσωπικά σε αυτές τις εκλογές έχω επιλέξει να κατέβω ως Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και συγκεκριμένα στην Περιφερειακή Ενότητα Δράμας με την παράταξη Περιφερειακή Σύνθεση του Χριστόδουλου Τοψίδη. Δεδομένου του αγώνα που δίνω κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών εδώ και σχεδόν πεντέμισι χρόνια, αποφάσισα να κατέβω υποψήφιος με αυτή την παράταξη επειδή ο επικεφαλής της δήλωσε ότι θα μου ικανοποιήσει ένα αίτημα σχετικό με τον πιο πάνω αγώνα. Το αίτημά μου λοιπόν είναι η ανέγερση ενός μνημείου σε χώρο της Περιφέρειας στην πόλη της Δράμας, δηλαδή στον προαύλιο χώρο του Διοικητηρίου και μάλιστα σε κεντρικότατο σημείο. Στο μνημείο αυτό θα υπάρχει η φράση «Αντίσταση και αγώνας κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών» και θα φέρει τον αιματοβαμμένο αετό της μακεδονικής σημαίας του Πισοδερίου. Τα έξοδα του μνημείου θα τα αναλάβει το εθνοπατριωτικό Σωματείο «Επιτροπή Ελληνισμού» του οποίου είμαι ιδρυτής και πρόεδρος. Η περιφέρεια απλά θα μας δώσει την άδεια της ανέγερσης. Σε αυτό λοιπόν το αίτημα βρήκα ευήκοα ώτα στον Χριστόδουλο Τοψίδη, ο οποίος δήλωσε το εξής: «συμφωνώ και συναινώ στην ανέγερση του μνημείου κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών». Επομένως, η υποψηφιότητά μου δεν έχει μόνο προσωπικό χαρακτήρα, δηλαδή να εκλεγώ και να καταλάβω μία θέση στο περιφερειακό συμβούλιο, αλλά και εθνικό χαρακτήρα αφού με το συγκεκριμένο μνημείο προστίθεται ακόμα ένα λιθαράκι στον αγώνα κατά της επαίσχυντης Συμφωνίας των Πρεσπών.
Τώρα τον λόγο έχουν οι Δραμινοί και οι Δραμινές. Εάν με ψηφίσουν και εκλεγώ το αίτημα της ανέγερσης του μνημείου δεν θα είναι μόνο δικό μου αίτημα αλλά και όλων αυτών που θα με ψηφίσουν. Έτσι το θέμα θα αποκτήσει μία μεγάλη δυναμική και από προσωπικό θα γίνει αίτημα του Δραμινού λαού.
Φυσικά με την κάθοδό μου στις εκλογές θέλω να προσφέρω στον τόπο μου γενικότερα, πέραν του πιο πάνω μνημείου που προτίθεμαι να ανεγείρω. Είναι δεδομένη η πρόθεσή μου να εργαστώ για το Νομό Δράμας σε όλους τους τομείς και να καταφέρω να πετύχω τους στόχους μου σε όλα τα επίπεδα, αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό να συνοδευτεί από μία κίνηση υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας αλλά και της ελληνικότητας της μακεδονικής ταυτότητάς μας. Οι θέσεις εξουσίας καταλαμβάνονται από διάφορα πρόσωπα και αυτοί οι οποίοι τις κατέχουν εναλλάσονται σε αυτές, τα μνημεία όμως παραμένουν στη θέση τους και μας θυμίζουν κάποιο ανώτερο ιδανικό, αναφέρονται σε κάποια Ιδέα. Είναι προτιμότερος ο αγώνας για τις Ιδέες παρά για την εξουσία. Τα υλικά αγαθά όπως είναι η εξουσία και το χρήμα είναι υποδεέστερα των Ιδεών, οι οποίες είναι αθάνατες και είναι αυτές που ικανοποιούν την επίσης αθάνατη ψυχή μας. Αγωνιζόμενος λοιπόν για το υψηλό ιδανικό της πατρίδας κατεβαίνω στην πολιτική προκειμένου να συνεισφέρω γενικότερα στον τόπο μου. Οι πολίτες με την ψήφο τους θα απαντήσουν αν συμφωνούν με τις επιλογές μου. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι το καθήκον μου το έπραξα εργαζόμενος για υψηλά ιδανικά και μένει να δούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Αν αυτά για τα οποία αγωνίζομαι τα συμμερίζεται και ο λαός του Νομού Δράμας ή όχι.
*Ο Ιωάννης Αμπατζόγλου είναι Ακτινοφυσικός Ιατρικής, διδάκτωρ του Τμήματος Ιατρικής του ΔΠΘ, Επιστημονικά Υπεύθυνος του Τμήματος Ιατρικής Φυσικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης και Πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνισμού. Στις περιφερειακές εκλογές του Οκτωβρίου κατεβαίνει Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης (Περιφερειακή Ενότητα Δράμας) με την παράταξη Περιφερειακή Σύνθεση του Χριστόδουλου Τοψίδη.
abadzoglou@yahoo.gr