Αν δεν ικανοποιηθεί πλήρως η αρχή του Corpus Separatum, με την οποία η διεθνής κοινότητα μετά την φρίκη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δέχθηκε την ύπαρξη ιουδαϊκού κράτους και παλαιστινιακού κράτους, ΔΕΝ θα υπάρξει επίτευξη ισορροπίας και ειρήνης στην περιοχή.
Το ΑΚΚΕΛ είχε αναλύσει αυτό το θέμα με σχετική δημοσίευση στις 18 Απριλίου 2023 (https://akkelparty.blogspot.com/2023/04/corpus-separatum.html), στην πτυχή του σχετικά με τις ισραηλινές επιθέσεις κατά του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αλλά χωρίς αυτό να περιορίζεται μόνο σε αυτή την πτυχή. Το κράτος του Ισραήλ (και το παλαιστινιακό κράτος σε όποια μορφή και αν είναι) αποτελεί υλοποίηση της θέλησης της διεθνούς κοινότητας (η οποία στην πλειοψηφία της είναι χριστιανική) να αποδεχθεί και αναγνωρίσει ισραηλινό και παλαιστινιακό κράτος υπό την προϋπόθεση του corpus separatum δηλαδή «ξεχωριστό νομικό σώμα» (διότι δεν μπορούν οι χριστιανοί να δεχθούν την περιοχή των Αγίων Τόπων τους να την διοικεί η μειοψηφία Μουσουλμάνων-Ιουδαίων).
Η θεμελιώδης Αρχή του Corpus Separatum για να γίνει αποδεκτή η ίδρυση του ισραηλινού Κράτους και του μετέπειτα παλαιστινιακού, αναφέρεται σε μια έκταση σχεδόν όσο η Σαμοθράκη (4-5πλάσια του Δήμου Αθηναίων), η οποία θα περιελάμβανε την Ιερουσαλήμ, την Βηθλεέμ και γύρω περιοχές, όπου δεν θα ίσχυε ο ισραηλινός νόμος και η ισραηλινή κρατική κυριαρχία. Δεν θα υπήρχε ισραηλινή ή παλαιστινιακή κυριαρχία. Θα ήταν μία «πόλη-κράτος» με διεθνές καθεστώς και δίκαιο. Όλοι οι τότε κάτοικοι σε αυτή την περιοχή αυτόματα θα γίνονταν «πολίτες της Πόλης της Ιερουσαλήμ» εκτός αν ήθελαν να έχουν ισραηλινή ή αραβική υπηκοότητα. Αυτή η περιοχή είναι το θεμέλιο για να συνυπάρχουν τα δύο κράτη, ιουδαϊκό και παλαιστινιακό.
Η Αραβοϊσραηλινή σύγκρουση σταμάτησε την εφαρμογή του corpus separatum αλλά η διεθνής κοινότητα, μέσω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, σχημάτισε ειδική Επιτροπή στα τέλη του ’40 η οποία, μεταξύ άλλων θα εφάρμοζε το διεθνές καθεστώς στην Ιερουσαλήμ-Βηθλεέμ. Ειδικότερα η περιοχή corpus separatum θα οριζόταν με βορειότερο άκρο στο Shu’fat (βόρεια της Ιερουσαλήμ), νοτιότερο στη Βηθλεέμ, ανατολικότερο στο Abu Dis και δυτικότερο στο Ein Karim-Motsa. Εδώ υπάρχει το κεντρικό σημείο του Προβλήματος, μία έκφραση του οποίου βλέπουμε σήμερα με τον πόλεμο στην Γάζα. ΚΑΜΜΙΑ ΠΛΕΥΡΑ δεν εφάρμοσε την υποχρέωσή της, αντίθετα και οι δύο μοιράστηκαν τον έλεγχο του εδάφους της περιοχής που υποχρεωτικά ΔΕΝ πρέπει να έχουν. Από την αρχή δηλαδή η “υπόθεση” άρχισε ανάποδα και προβληματικά και αυτή την αρχή, το θεμέλιο πρέπει να διορθώσουμε.
Μόνο αν η διεθνής στάση καθοριστεί από την υποχρέωση Ισραηλινών και Παλαιστινίων να εφαρμόσουν το corpus separatum και όντως εφαρμοστεί όπως έπρεπε μετά τον Β’ Π.Π., θα σταματήσουν οι παραβιάσεις και ακρότητες και από τις δύο πλευρές. Αν η προϋπόθεση δεν γίνεται σεβαστή, τότε απλούστατα ακυρώνεται η διεθνής βάση και αποδοχή για την ύπαρξή τους ως κρατικής οντότητας. Είναι αμφιμονοσήμαντη σχέση: το corpus separatum υπάρχει για να υπάρχει νόμιμα το κράτος Ισραήλ/Παλαιστινίων και το κράτος Ισραήλ/Παλαιστινίων υπάρχει νόμιμα μόνο αν υπάρχει το corpus separatum. Είναι ώρα να εφαρμόσουν τις υποχρεώσεις τους.
