Άρθρο του Γιώργου Δημαρέλου
Εντάξει. Είναι υποκειμενικό να αρθρογραφεί και να εκφέρει άποψη για τα ευρήματα μίας δημοσκόπησης που βγάζει καταλληλότερο Δήμαρχο από τον νυν τον Γιάννη Μπουτάρη, ένας ο οποίος διετέλεσε Αντιδήμαρχος του και από τους στενότερους συνεργάτες του. Ήταν όμως αναμενόμενο.
Θυμάμαι, στις δημοτικές εκλογές του 2019, που ήταν οι πρώτες στην ουσία που έκανα σημαντική προσπάθεια να εκλεγώ και μιλούσα με πολύ κόσμο, εν αντιθέσει με τις προηγούμενες που η επανεκλογή Μπουτάρη ήταν περίπατος, έπεφτα σε πολλούς φίλους και γνωστούς που μου έλεγαν ότι θα στηρίξουν τον Ζερβά, γιατί θεωρούσαν ότι είναι μία λογική συνέχεια της Πρωτοβουλίας. Τους έλεγα ότι θα απογοητευτούν αν το πιστεύουν αυτό και 2,5 χρόνια μετά δεν σταματώ να δέχομαι σχόλια του τύπου “είχες δίκιο, αλλά δεν γνωρίζαμε”.
Μου φαινόταν παράξενο που κόσμος δεν γνώριζε, αλλά πως να ξέρει κιόλας; Είναι άλλο να είσαι Αντιδήμαρχος με καθημερινή τριβή με τα του Δήμου Θεσσαλονίκης και άλλο να είσαι ένας πολίτης που κρίνει τα πράγματα στο περιθώριο της σκληρής καθημερινότητας που αντιμετωπίζει.
Στην ουσία των συγκριτικών ευρημάτων της δημοσκόπησης τώρα. Χίλια κακά είχε ο Μπουτάρης και θα μπορούσα να γράψω πολλά. Όμως, είχε κάποια χαρακτηριστικά που ξεχώριζαν. Μπορεί να μην αντιλαμβανόταν πολλές φορές τον λόγο για τον οποίο κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν με συγκεκριμένο τρόπο, υπηρεσιακώς αποδεκτό, αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβε, ότι πρέπει να προσαρμοστεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δημόσια διοίκηση. Η λογική του ήταν ότι οι εργαζόμενοι στο Δήμο είναι συνεργάτες, καλοί ή κακοί και ότι με αυτούς θα πρέπει να πορευτεί για να υπάρξει ένα μετρήσιμο έργο το οποίο θα αξιολογηθεί από τους πολίτες.
Επιπλέον, με ευκολία αναλάμβανε να τσαλακώσει το προφίλ του στον κόσμο, για να υπερασπιστεί αυτό που ο ίδιος θεωρούσε σωστό. Δεν ήταν ο Δήμαρχος της εικόνας και με αυτόν τον τρόπο κατάφερνε να συντηρεί το όνομα του στην επικαιρότητα χωρίς κάποια έξτρα προσπάθεια. Τι επιπλέον προσπάθεια μπορεί να χρειαστεί ένας Δήμαρχος για προβολή όταν συγκρούεται με παγιωμένες συντηρητικές αντιλήψεις ετών? Να θυμίσω τη σύγκρουση του με τον Άνθιμο? Την άποψη του για τα θέματα μεταναστευτικής πολιτικής? Το θέμα με τη Βόρεια Μακεδονία? Το θέμα με τον εορτασμό της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, που δεν μπορούσε να κατανοήσει γιατί πρέπει να γίνονται ξεχωριστές εκδηλώσεις ανά σύλλογο?
Τέλος, είχε εμπιστοσύνη στους Αντιδημάρχους του. Μέχρι να αποδειχτεί ότι δεν την άξιζαν. Θυμάμαι να μου λέει όταν ανέλαβα για πρώτη φορά Αντιδήμαρχος “Γιώργο στα θέματα Εκπαίδευσης και Αθλητισμού θα ενεργείς ως Δήμαρχος. Θέλω να κάνουμε 1-2-3 συγκεκριμένα πράγματα και θέλω να ξέρω όταν έχουμε αξεπέραστα προβλήματα για να το σώσουμε”. Οι σύμβουλοί του ήταν υποστηρικτικοί στο έργο της Διοίκησης και δεν είχαν υπερεξουσίες που παρακάμπτουν τη δομή πολιτικής και υπηρεσιακής λειτουργίας.
Είναι παρήγορο, ότι τα ευρήματα της δημοσκόπησης καταδεικνύουν την επιθυμία των πολιτών που ερωτήθηκαν να μην χαθούν τα κεκτημένα της προηγούμενης διοίκησης και να βελτιωθούν περισσότερο οι τομείς στους οποίους υστέρησε. Δυσκολεύομαι να βρω τον τρόπο με τον οποία αυτό θα μπορέσει να αλλάξει από αυτή τη διοίκηση. Θα ήταν ευκταίο για το καλό της πόλης, αλλά τα πράγματα δεν αλλάζουν με ευχές.
ΠΗΓΗ:theopinion
