Η πορεία των δύο πρώτων ελεύθερων ραδιοφώνων της Θεσσαλονίκης αντικατοπτρίζει μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη κατά τη διάρκεια μιας τριακονταπενταετίας. Η συγκριτική ανάλυση της πορείας τους αποκαλύπτει ενδιαφέροντα μοτίβα και διδάγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μελλοντικούς συμμετέχοντες στο χώρο του ραδιοφώνου στην πόλη.
Από μια πλευρά, παρατηρούμε πτυχές όπως η συνεχής προσαρμογή στις νέες τεχνολογίες, η προσέγγιση του κοινού με πρωτοποριακό τρόπο, και η διατήρηση της υψηλής ποιότητας επικοινωνίας με την τοπική κοινότητα. Από την άλλη, διακρίνουμε πιθανές παγίδες όπως η έλλειψη προσαρμογής η αδυναμία κατανόησης των αναγκών του ακροατηρίου, και η έλλειψη καινοτομίας. Αυτές οι πτυχές μπορούν να οδηγήσουν σε απώλεια ακροαματικότητας και αποστασιοποίηση από το κοινό.
Η ανησυχητική απουσία ακροαματικότητας στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης θέτει ερωτήματα για τη λειτουργία του. Κάποτε, το ραδιόφωνο του Σωτήρη Κούβελα είχε ένα κοινό που ανέρχονταν στο 50% της ακροαματικότητας, ενώ το Ράδιο Θεσσαλονίκης κάλυπτε το υπόλοιπο ποσοστό. Σήμερα και ενώ βαδίζουμε στην τέταρτη δεκαετία της ζωή τους το Δημοτικό Ραδιόφωνο βρίσκεται κοντά στο «μηδέν» ακροαματικότητας, ενώ στο Ράδιο Θεσσαλονίκης συνεχίζει να διατηρεί την πρωτιά.
Ο ισχυρισμός ορισμένων ότι το ΔΡΘ είναι ένα ραδιόφωνο ειδικού σκοπού δεν είναι αιτιολογημένος και είναι εντελώς ανακριβής διότι εξ αρχής ξεκίνησε ως ραδιόφωνο των Θεσσαλονικέων. Εκτός και αν ο ειδικός σκοπός προσδιορίζεται απο εκπομπές ανάλογες των εκκλησιαστικών οι οποίες δεν υφίστανται. Ο Στέφανος Διαμαντόπουλος στο Ράδιο Θεσσαλονίκη ξεχωρίζει ως προσωπικότητα, προσφέροντας ένα ξεχωριστό ύφος. Η ερώτηση που προκύπτει είναι απλή, γιατί άλλοι δεν ακολουθούν την τακτική του Διαμαντόπουλου, δημιουργώντας ένα ραδιόφωνο ζεστό, φιλικό και ελκυστικό για τους ακροατές;
Η πτώση της ακροαματικότητας του Δημοτικού Ραδιοφώνου τα τελευταία χρόνια υπονοεί προβλήματα που δεν οφείλονται σε τεχνικά θέματα, αλλά σε εκπαιδευτικά ζητήματα των ανθρώπων που διαχειρίζονται τον σταθμό. Είναι προφανές ότι η επιτυχία προέρχεται από καταρτισμένους διαχειριστές, όπως ο Διαμαντόπουλος. Αν παρατηρήσει κανείς τις εκπομπές του Ράδιου Θεσσαλονίκη, θα διαπιστώσει τη συνοχή και τον άψογο χειρισμό του λόγου από δημοσιογράφους και παραγωγούς. Επιπλέον, καθημερινά το Ράδιο Θεσσαλονίκη έχει απευθείας συνδέσεις με τους δρόμους της πόλης, προσφέροντας ένα ενημερωμένο και δυναμικό περιεχόμενο.
Ο Διαμαντόπουλος, αν και ιδιοκτήτης, συνομιλεί ο ίδιος με το κοινό. Αυτή η συντροφικότητα και προσέγγιση προς τους ακροατές αποτελούν κλειδί για την επιτυχία. Αντίθετα, το Δημοτικό Ραδιόφωνο, παρά τη δημοσιονομική στήριξη από τους Θεσσαλονικείς, φαίνεται να αγνοεί αυτήν την αρχή. Το ερώτημα παραμένει: γιατί το Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό πίσω, ενώ το Ράδιο Θεσσαλονίκη συνεχίζει να αναπτύσσεται επιτυχώς;
Μια πιθανή αιτία είναι η έλλειψη γνώσης που μπορεί να καθοδηγήσει και να εκπαιδεύσει τους εργαζόμενους του Δημοτικού Ραδιοφώνου με τον ίδιο τρόπο που κάνει ο Διαμαντόπουλος στο Ράδιο Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος θεωρεί το ραδιόφωνο ως ένα μέσο που προκαλεί συναισθήματα, δημιουργεί επικοινωνία, αγγίζει την ψυχή του ακροατή, δημιουργεί διάθεση και προσφέρει συντροφικότητα. Αυτή η προσέγγιση και η αγάπη για το ραδιόφωνο αντικατοπτρίζονται στη μεγάλη επιτυχία του Ράδιου Θεσσαλονίκη.
Επιπλέον, ο Διαμαντόπουλος ενισχύει τη σχέση του ραδιοφώνου με την κοινότητα, βγαίνοντας στο δρόμο, συνομιλώντας με τους πολίτες στο πεζοδρόμιο, καταγράφοντας την καθημερινότητα της πόλης. ‘Εχει επαφή με τον παππού, τη γιαγιά, τον κουλουρτζή, τον περιπτερά, τον οδηγό του ΟΑΣΘ, τον ταξιτζή. Αυτή η διαφορετική προσέγγιση, που δίνει έμφαση στην αλληλεπίδραση και την προσωπική σύνδεση, αποτελεί σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας του Ράδιο Θεσσαλονίκη.
Σε αντίθεση, η απουσία ακροαματικότητας του Δημοτικού Ραδιοφώνου μπορεί να αποδοθεί σε εκπαιδευτικά θέματα και έλλειψη κατάρτισης των εργαζομένων του. Η διαχείριση ενός ραδιοφωνικού σταθμού δεν χρειάζεται μόνο τεχνικές γνώσεις αλλά και καλή ηγεσία και διοίκηση, στοιχεία που έχουν αποδειχθεί για την επιτυχία του Ράδιου Θεσσαλονίκη.
Γιάννης Λαυρεντιάδης
Ραδιοφωνικός αναλυτής ερευνητής
Ευχαριστώ για την φιλοξενία των συμπερασμάτων της μελέτης
“The Evolution of the Two Major Free Radios in Thessaloniki reflects an intriguing development over a 35-year span. A comparative analysis of their trajectories reveals interesting patterns and lessons that can be valuable for future radio enthusiasts in the Thessaloniki area. On one hand, aspects such as continuous adaptation to new technologies, innovative audience engagement, and maintaining high-quality communication with the local community are observed. On the other hand, potential pitfalls like lack of adaptation, failure to understand audience needs, and a lack of innovation can lead to a decline in listenership and alienation from the audience.
The concerning absence of listenership at the Municipal Radio of Thessaloniki raises questions about its operation. While it once had a 50% audience share, today, in its fourth decade, it has zero listenership, while Radio Thessaloniki continues to lead. Claiming that the Municipal Radio serves a specific purpose is not justified, as it started differently. Stefanos Diamantopoulos at Radio Thessaloniki stands out as a personality, offering a unique style. The question arises: why don’t others follow Diamantopoulos’s approach, creating a radio that is warm, friendly, and appealing to listeners?
The decline in Municipal Radio’s listenership in recent years suggests problems not due to technical issues but educational issues among the station’s personnel. Success comes from trained managers, like Diamantopoulos. Observing Radio Thessaloniki’s broadcasts reveals coherence and excellent handling of language by journalists and producers. Additionally, Radio Thessaloniki connects directly with the city’s streets, providing updated and dynamic content. Diamantopoulos, as the owner, personally engages with the audience, emphasizing companionship and connection. This approach is key to success. In contrast, Municipal Radio, despite financial support, seems to ignore this principle.
The question remains: why is Municipal Radio Thessaloniki so far behind, while Radio Thessaloniki continues to thrive successfully? One possible cause is a lack of knowledge to guide and educate Municipal Radio’s employees, as Diamantopoulos does at Radio Thessaloniki. Viewing radio as a means to evoke emotions, create communication, touch the listener’s soul, set a mood, and offer companionship, Diamantopoulos’s approach and love for radio are reflected in Radio Thessaloniki’s great success. Furthermore, Diamantopoulos strengthens the radio’s connection with the community, going out, talking to citizens on the street, and capturing the city’s daily life. This different approach, emphasizing interaction and personal connection, is a significant element of Radio Thessaloniki’s success. In contrast, Municipal Radio’s lack of listenership can be attributed to educational issues and the absence of training for its staff. Managing a radio station requires not only technical knowledge but also good leadership and administration, elements proven to be crucial for Radio Thessaloniki’s success.”