του Χρήστου Κεσκίνη*
Οι Dark Nightmare είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο ελληνικό heavy metal συγκρότημα, με διαφορά από τον δεύτερο. Θα μπορούσαν άνετα να συγκριθούν με τεράστιες μπάντες παγκόσμιου επιπέδου. Υπερβολές; Δε νομίζω. Ας δούμε τα κομμάτια του νέου τους άλμπουμ και θα καταλάβετε τι εννοώ:
Tears from the Sky: Ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ και μας πήρε τα μυαλά. Κομμάτι οδοστρωτήρας που τα ρυθμικά μέρη του μπορούμε να τα συναντήσουμε μόνο σε πολύ μεγάλα γκρουπ. Αλλά πολύ μεγάλα!
Hold Me In The Light: Η μελαγχολία μπαίνει από το παράθυρο, οι ρυθμοί πέφτουν και το συναίσθημα εκτοξεύεται στο διάστημα. Για πρώτη (και όχι τελευταία) φορά οι Warlord κοιτάνε περήφανοι.
Timerider: Για τους περισσότερους η πρώτη μας επαφή με τον νέο δίσκο, μια και ήταν το πρώτο τραγούδι που έσκασε μύτη, κάπου τον Σεπτέμβριο. Και μας έκανε να ανυπομονούμε ακόμη περισσότερο. Μια προσπάθεια να ανέβουν οι τόνοι και οι ταχύτητες, χωρίς όμως να χάνεται το συναίσθημα. Απλά υπέροχο.
Haunted Life: Επικά μελαγχολικό, μελαγχολικά επικό. Πάντα ήθελα να επιστρέψουν στον επικό τους ήχο και εδώ μου δείχνουν πως το κάνουν, αλλά με τον δικό τους τρόπο. Το refrain με ανατριχιάζει κάθε φορά. Και το κλείσιμο του τραγουδιού είναι ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ. Κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις.
The Fields Of Screaming Souls: Το επικότερο τραγούδι του δίσκου. “In the fields where thousands of souls were lost the screams of the soldier will resound forever” πόσο επικότεροι μπορούν να γίνουν οι στίχοι; Αυτή η επική μελαγχολία των Nightmare είναι χαρακτηριστική.
The Pain Of Our Soul: Instrumental και στην ουσία μεγάλη εισαγωγή για το Fighting In A Flow Of Time που ακολουθεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι εδώ απλά για να γεμίσει το κενό. Δύο και κάτι λεπτά που φέρνουν στο μυαλό κάτι από παλιό, καλό soundtrack ταινιών τρόμου. Κλείνεις τα μάτια και σου δημιουργεί εικόνες ασπρόμαυρες και ρετρό. Όσο και η μουσική που ακούμε!
Fighting In A Flow Of Time: Κλασικό heavy prog κομμάτι, χωρίς να ξεφεύγει από τα πολλά που μας έχει χαρίσει στο παρελθόν η μπάντα. Mid tempo που λίγο μετά την μέση ξεσπάει σε ένα solo βγαλμένο από τα καλύτερα του είδους για να τελειώσει υπέροχα. Ίσως είναι το λιγότερο αγαπημένο μου από τον δίσκο, αυτό όμως φυσικά δε σημαίνει ότι δεν μου αρέσει. Άλλωστε όλα τα κομμάτια των Γρεβενιωτών είναι από καλά ως αριστουργήματα.
Old Man Tales In The Woods: Σχεδόν doom ρυθμοί, στίχοι βαθύτεροι από τον Καιάδα και διάθεση γεμάτη μελαγχολία. Σε κάνει να θες να βγεις στο δάσος. Να μυρίσεις τη Φύση. Να γίνεις ένα μαζί της. Και όλα αυτά με ένα doom-epic τραγούδι σαν αυτά των Candlemass ή των Solitude Aeturnus. Ότι πρέπει για τελείωμα ενός καταπληκτικού δίσκου.
Και φυσικά μετά από τέτοιο άλμπουμ, δε θα μπορούσαμε να μην επικοινωνήσουμε με τον Δήμο Κωνσταντινίδη (drums) και τον ανακρίναμε για τα σχέδια της μπάντας. Απολαύστε το ζουμί αυτής της συνομιλίας. Φυσικά ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τα επερχόμενα live τους. Be(er) there…
ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΉΣΤΟ ΚΕΣΚΊΝΗ
Καλησπέρα. Για τους λίγους που δε σας γνωρίζουν θα ήθελες να μας κάνεις μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία των Dark Nightmare; Μια αναφορά για τα μέλη σας; Ποιοι είναι οι Dark Nightmare;
Φτιάξαμε το συγκρότημα στα τέλη τις δεκαετίας του 90 στα Γρεβενά. Πιτσιρικάδες τότε με σκοπό να γράψουμε Heavy Metal μουσική. Μετά από αρκετές αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας κυκλοφορήσαμε αρκετά demo, παίξαμε σε πολλές πόλεις στην Ελλάδα και κυκλοφορήσαμε 4 ολοκληρωμένα albums. Aπό τις πρώτες μέρες έχουμε μείνει εγώ και ο Γιάννης Παπαδημητρίου (Φωνητικά, Κιθάρες). Στο μπάσο είναι ο Νίκος Μιχαλακάκος (SPITFIRE, HEART ATTACK, THELEMITE) και ο Χρήστος Τόλης στις κιθάρες. Στις συναυλίες βοηθάνε ο Γιώργος Γαρμπίδης (WISHDOOM) και Θύμιος Παπαστεργίου.
Πόσο δύσκολο είναι για κάποιους από τα Γρεβενά να ροκάρουν; Πόσο σας επηρεάζει αυτό για την καθημερινότητα του group; Αλήθεια, ποια είναι η καθημερινότητά σας;
Είναι δύσκολο διότι οι μουσικοί είναι ελάχιστοι και δεν υπάρχουν προβάδικα. Παρόλα αυτά πάντα βρίσκαμε κάποιο χώρο να τζαμάρουμε. Κάποιες φορές κάναμε πρόβες στην γειτονική Κοζάνη!
Λίγο μετά την κυκλοφορία του νέου σας δίσκου Beyond The Realms of Sorrow μάθαμε για τον άδικο χαμό του Γιώργου Καραγιάννη(Keyboards-RIP). Πόσο δύσκολη ήταν η ολοκλήρωση του δίσκου (ή ακόμη και τα live) κάτω από αυτές τις συνθήκες;
Δυστυχώς χάσαμε έναν αδερφό. Έναν στρατιώτη της μπάντας που ήταν μαζί μας σχεδόν από τα πρώτα βήματα των DARK NIGHTMARE. Ένας εξαίσιος φίλος και άρτιος μουσικός. Επιθυμία του ήταν να προλάβει τις ηχογραφήσεις και την ολοκλήρωση του δίσκου…Γιώργο θα ξανατζαμάρουμε πάλι αδερφέ...
Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι όλα καινούργια ή βασίζονται και σε παλιές ιδέες;
Είναι υλικό του Γιάννη που δούλευε χρόνια. Στη διάρκεια της καραντίνας αυτό το υλικό απέκτησε σάρκα και οστά.
Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για τους στίχους;
Oι στίχοι είναι εσωτερικοί. Μιλάνε για προβληματισμούς, για εσωτερικές αναζητήσεις. Μιλάνε για απώλεια, για θλίψη και για καθημερινά προβλήματα ενός σύγχρονου ανθρώπου. Για την λάθος χρήση της τεχνολογίας, την σήψη των ανθρώπινων σχέσεων αλλά και τη φρίκη του πολέμου…
Στο πρώτο σας full length “The Human Liberty” βγάζεται μια πιο επική χροιά, όπως και στο δεύτερο “Beneath the Veils of Winter”, εισάγοντας όμως και νέα Heavy στοιχεία. Στο τρίτο “Torture Souls” πάλι μια μελαγχολία επισκιάζει τα πάντα κατά τη γνώμη μου. Ποια είναι τελικά τα ακούσματά σας;
Οταν γράφουμε νέο υλικό δεν λέμε θα γράψουμε heavy ή thrash ή οτιδήποτε. Είναι τι μας βγαίνει στο studio.Το σίγουρο είναι ότι θέλαμε να γράψουμε τον πιο σκοτεινό μας δίσκο. Πιστεύω το καταφέραμε. Είναι ατμοσφαιρικός και αρκετά DOOM…Ακούμε αρκετά είδη του Metal, prog rock, παραδοσιακή μουσική μέχρι και ηλεκτρονική μουσική…
Από δίσκο σε δίσκο, αν και κρατάτε το δικό σας στυλ, οι αλλαγές είναι μεγάλες. Από επικό σε μελαγχολικό και από λίγο περισσότερο heavy ξανά σε επικό. Είναι κάτι που αποζητάτε αυτή η εναλλαγή σε είδη ή απλά σας βγαίνει στο στούντιο;
Είναι αυτό που είπα παραπάνω. Η μίξη αυτών των επιρροών φαίνεται στο ηχητικό αποτέλεσμα.
Μετά από κάποιους μήνες, ποια είναι η ανταπόκριση στα νέα τραγούδια; Είστε ευχαριστημένοι ή θα αλλάζατε κάτι αν μπορούσατε;
Οι κριτικές είναι υπέροχες και η ανταπόκριση συγκινητική. Πάντα, βέβαια, με το πέρασμα του χρόνου θέλεις κάτι να αλλάξεις…
Το εξώφυλλο είναι καταπληκτικό. Και περιγράφει άψογα το περιεχόμενο. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό και πώς σας ήρθε η ιδέα;
Το έκανε ο Τάσος Καραπαπάζογλου από την Καβάλα(NEMESIS,ELWING) στο πρώτο lockdown. Έκανε φοβερή δουλειά. Είναι τιμή μας που συνεργαζόμαστε.
Γενικά δε φαίνεται να βιάζεστε ανάμεσα στα full length σας (και το αποτέλεσμα σας δικαιώνει). Πιστεύετε ότι είναι εύκολο να σας «θυμάται» ο κόσμος σε μια εποχή που τα περισσότερα γκρουπ βγάζουν δίσκο κάθε 14-16 μήνες;
Όποτε έχουμε κάτι να πούμε και είμαστε έτοιμοι αναλαμβάνουμε δράση. Δεν μας βάζει κανένας το μαχαίρι στο λαιμό (σημείωση συντάκτη: ΤΙΜΙΟ. Μακάρι να το έκαναν περισσότεροι αυτό).
Τα live σας πάντα ήταν μοναδικά για μένα. Κάθε εμφάνισή σας είναι μοναδική και σχεδόν πάντα αψεγάδιαστη. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και οργάνωση από εσάς;
Είναι πολύ δύσκολο διότι ο καθένας μας μένει σε διαφορετική πόλη και οι πρόβες είναι ελάχιστες οπότε ο καθένας μελετάει μόνος.
Γενικά είστε ευχαριστημένοι από την υποστήριξη του κόσμου στα live σας;
Κάθε συναυλία είναι μια τρομερή εμπειρία γεμάτη φίλους και ωραία vibes...
Live η απουσία σας 3 χρόνια (περίπου) ήταν μεγάλη. Τι έχετε κανονίσει από εδώ και πέρα;
Μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη 18/2 και τέλη Απρίλη στο HORNS UP festival στα Τρίκαλα.
Τι να περιμένουμε στα live σας τους επόμενους μήνες;
Μία παρέα φίλων γεμάτη όρεξη για μουσική που θέλει πάντα να τα δίνει όλα για τους οπαδούς της...
Αν σας δινόταν η ευκαιρία για ποιους θα θέλατε να ανοίξετε (ή πάνω από ποιους να κλείσετε);
Έχουμε μοιραστεί την σκηνή με θρύλους που μεγαλώσαμε (ΝAZARETH, GRAVE DIGGER, SKYCLAD, BROCAS HELM, MANILLA ROAD, BLITZKRIEG, OMEN, GRAND MAGUS) οπότε είμαστε πλήρεις. Παρόλα αυτά θα μετρούσε ένα live με PRIMORDIAL η SAXON!
Υπάρχει heavy metal ζωή στην Ελλάδα; Πόσο δύσκολο είναι για ένα γκρουπ να συνεχίσει;
Υπάρχει ναι. Είναι δύσκολο. Θέλει αγάπη, πίστη και θυσίες…
Μια και είστε στην πιάτσα πάνω από 20 χρόνια, θες να δώσεις μια συμβουλή σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν σήμερα;
Να αγαπάνε αυτό που κάνουν. Θέλει μεράκι και όρεξη. Και ποτέ να μη τα παρατάνε…
Τα τελευταία λόγια σου ανήκουν.
Αδερφέ ευχαριστώ για όλα. Θα τα πιούμε σύντομα! The nightmare continues…
* Ο Χρήστος Κεσκίνης γεννήθηκε, σπούδασε και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη περίπου 11 αιώνες μετά την εποχή που θα ήθελε. Είναι συγγραφέας ηρωϊκης φαντασίας και έχει γράψει δύο βιβλία, το “Bilfrost: The Path of Warrior” και “Beer-O-Quest” Διατελεί μέλος του Συλλόγου Φίλων του Epic Metal, Excalibur, του Συλλόγου Φίλων Tolkien Ελλάδος The Prancing Pony και του Φεστιβάλ Fantasmagoria
Πηγή: https://avalonofthearts.gr/einai-oi-dark0nightmare-to-kalytero-elliniko-metal/