Το ξέρουμε εκ των προτέρων, συμφωνούμε: η πανδημία του κορονοϊού λειτουργεί σαν ένα τεράστιο, και συνάμα αποκρουστικό, πλήκτρο pause, το οποίο έβαλε στο «περίμενε» την ζωή σε ολόκληρο τον πλανήτη, με αποτέλεσμα να κοπούν τα ταξίδια (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) μαχαίρι.
Ωστόσο, επειδή τίποτα δε διαρκεί για πάντα και κάποια στιγμή κι αυτή η κατάσταση θ’ αποτελέσει ολόμαυρο παρελθόν, τα νοητά ταξίδια σε υπέροχα μέρη της Ελλάδας επιτρέπονται.
Κι αν μιλάμε για την Ελάτη, τότε δεν επιτρέπονται απλά. Επιβάλλονται…
Παραμυθένιο τοπίο κοντά στα Τρίκαλα
Κατά καιρούς, αν «μαστίζεστε» κι εσείς από την υπέροχα ανίατη νόσο της αέναης ονειροπόλησης, το έχετε σκεφτεί: ένα ήσυχο μέρος, λέει, με καταπράσινα (και το φθινόπωρο καφεπράσινα) δέντρα, γάργαρα νερά που απλώνουν ηχητικό μαξιλάρι στο νου και την ψυχή, λιβάδια με ζωάκια, ζεστούς ξενώνες και λιγοστούς κατοίκους για συντροφιά. Έτσι δεν είναι;
Μπορεί να μην την γνωρίζετε ακόμα, αλλά μόλις περιγράψατε την Ελάτη (ή Τύρνα, όπως είναι το δεύτερο όνομά της). Σε απόσταση περίπου 40 λεπτών (30 χιλιόμετρα) από τα Τρίκαλα και σε υψόμετρο 950 μέτρων, φιγουράρει στο νότιο τμήμα της οροσειράς της Πίνδου.
Η αντίστοιχη απόσταση από την Αθήνα είναι 3,5 ώρες (360 χιλιόμετρα συνολικά), ενώ από την Θεσσαλονίκη σχεδόν 3 (250 χιλιόμετρα) -διόλου απαγορευτική, δηλαδή, για ένα ωραιότατο Παρασκευοσαββατοκύριακο.
Τα έλατα, ο Αχελώος και ο «Κόκκινος βράχος»
Στην Ελάτη, όπως μαρτυρά και το όνομά της, τα έλατα κάνουν φυλλώδες πάρτι, καθώς καλύπτουν μεγάλο μέρος του χωριού. Πριν φτάσει κανείς εκεί συναντά τη «διαβόητη» Πύλη των Τρικάλων με το πασίγνωστο τοξωτό γεφύρι, το οποίο αποτελεί το απόλυτο σημείο συνάντησης για φωτογραφίες με στόχο την ανάρτηση στο Instagram (ή και όχι, δεκτόν).
Οι ατέρμονες ομορφιές της φύσης, όμως, δεν σταματούν εκεί. Πολύ κοντά υπάρχει και η περιοχή της Παλαιοκαρυάς, με τους δημοφιλείς καταρράκτες να κλέβουν τα φώτα. Εκεί, ύστερα από μια μίνι περιπλάνηση περίπου 500 μέτρων σε χωματόδρομο, θα συναντήσει κανείς την εκπληκτική εικόνα με τα νερά του καταρράκτη να πέφτουν ορμητικά προς τα κάτω, αλλά και τον ποταμό Αχελώο που έχει σ’ εκείνο το σημείο τις πηγές του.
Επίσης, στα 10 λεπτά από την Ελάτη υπάρχει και ο τοπικής (με βλέψεις να γίνει παγκοσμίου…) φήμης «Κόκκινος Βράχος»- ένας ασβεστόλιθος ύψους 60 μέτρων στις πλαγιές του όρους Κόζιακα, με 6 διαδρομές αναρρίχησης διαφόρων βαθμών δυσκολίας για όσους θέλουν να… ξεσκουριάσουν στις διακοπές τους. Οι υπόλοιποι μπορούν απλά να περπατήσουν σε μια διαδρομή καμωμένη, θαρρείς, από εικόνες παραμυθιού.
Πέραν όλων αυτών υπάρχει κοντά και το χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου. Μπορεί να είναι μικρό εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα της χώρας, όμως έχει όλες τις σύγχρονες ανέσεις και δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να κάνει σκι, snowboard και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή του σε χειμερινό σπορ.
Γαστριμαργικός παράδεισος
Η Ελάτη μπορεί να είναι ένα μικρό -για την ακρίβεια ο ορισμός του «μια σταλιά»- ορεινό χωριουδάκι με πληθυσμό που ξεπερνάει κατά ελάχιστα τους 400 κατοίκους, όμως οι ζεστοί της ξενώνες φιλοξενούν κάθε χρόνο (μιλάμε πάντα, βέβαια, για την προ-covid περίοδο) πληθώρα επισκεπτών, που σπεύδουν ν’ απολαύσουν τις αδιαμφισβήτητες ομορφιές του μέρους.
Πέραν τούτου, όμως, και μιας και μιλάμε για φθινοπωρινό-χειμερινό προορισμό, πρέπει να δίνουμε ξεχωριστή σημασία και στο τι θα φάμε- οι διατροφές και οι προσεγμένες μπουκιές μπορούν να περιμένουν το καλοκαίρι.
Στην Ελάτη, λοιπόν, μπορεί κανείς να γευτεί μερικά από το νοστιμότερα -ως λέγεται- κρεατικά στην γάστρα, μαγειρευτά παντός είδους και, φυσικά, ό,τι προέρχεται από κυνήγι.
Για να ανακεφαλαιώσουμε: στην Ελάτη η φυσική ομορφιά, η ηρεμία, τα νερά, οι ξεχωριστές διαδρομές που προσφέρονται για πεζοπορία είτε για απλό περπάτημα και το εκπληκτικό φαγητό «προσμειγνύονται», δημιουργώντας ένα συνολικό πακέτο που δύσκολα συναντά αλλού κανείς και βάζοντας από τώρα δυνατή υποψηφιότητα για το πρώτο μέρος που θα επισκεφτούμε με το που θα μας αδειάσει τη γωνιά ο ανεπιθύμητος κορωνοϊός.
Άντε ρε πανδημία, τελειώνεις;
