Επιλογή : Κώστας Τάταρης
“Tι έχει ο βενιζελισμός που αντιπαθώ; Τι έχει που θέλω να το αντιπαθήσουν όλοι οι Έλληνες, αφού θέλω οι Έλληνες να γίνουν καλύτεροι απ’ ό,τι είναι; Ο βενιζελισμός είναι possibilisme, είναι υλισμός, είναι πολύ γήινος, είναι επιτυχία με ταχυδακτυλουργία, είναι καπατσοσύνη, επιτηδειότητα, αρριβισμός, δημαγωγία.
Ο βενιζελισμός είναι πασάλειμμα με σύγχρονες, επιπόλαιες, επιστημονικοφανείς ιδέες ευρωπαϊκές ( του σύγχρονου δηλαδή ευρωπαϊκού πολιτισμού) είναι ευρωπαϊκό, φράγκικο βερνίκι λαμπερό, σοβάντισμα πρόχειρο για να φαντάζει ο κακοχτισμένος τοίχος ή και φτιασίδωμα αποκρουστικό (αλλά με σκοπό ελκυστικό) μιας ωραίας γυναίκας ( σοβάντισμα του μαρμάρινου τοίχου ενός αρχαίου ναού).
Είτε ωραίο είτε άσχημο είναι το φυσικό του Έλληνα ή του ανθρώπου, το πασάλειμμα, το σοβάντισμα ή το βερνίκωμα ή το φτιασίδωμα μου είναι αντιπαθητικά. Το άσχημο δε γίνεται ωραίο με τεχνητά μέσα, όσο για το ωραίο γίνεται άσχημο με τεχνητά στολίδια.
Αντιπαθώντας το βενιζελισμό δε συμπαθώ τους αντιπάλους του Βενιζέλου ούτε τους έχω για καλύτερους τύπους Έλληνα ή ανθρώπου. Συμφωνώ μόνο μαζί τους στο ότι αντιπαθούν, ασύνειδα ίσως, το βενιζελισμό. Αλλά και αυτοί έχουν στίγματα, τα κακά στίγματα της φυλής, πχ, αρχαιομανία, λογομανία, στρεψοδικία, δικολαβία, ραδιουργία, συκοφαντία, ψευτιά
Στην ασύνειδη αντιπάθεια των λαϊκών ανθρώπων, των εργατικών, για το βενιζελισμό βρίσκω περισσότερη αλήθεια γιατί εκεί λείπει το πολιτικό συμφέρον. Μολονότι κι εκεί μπορεί να λειτουργεί κάποιο συμφέρον, αλλά είναι συμφέρον πιο άμεσο, πιο καθαρό, το συμφέρον του ψωμιού, της ζωής, της αυτοσυντηρησίας, Ο βενιζελισμός είναι στήριγμα της κεφαλαιοκρατίας και της αστικής τάξης, του μπουρζουαζισμού…”
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ : “ΦΥΛΛΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ”, τόμος Στ΄
27 Ιανουαρίου 1919, ημερολόγιο εξορίας στην Κορσική.
