Η πρώτη έκδοση της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη» αφήνει μια προβληματική εντύπωση ως προς την φιλοσοφία της, την θεματολογία, τη διαχείριση των τίτλων και τη σελιδοποίηση. Η δομή της παραπέμπει σε μια μονοδιάστατη παρουσίαση παλαιού τύπου, χωρίς δημιουργικότητα και φαντασία, ενώ η έλλειψη ενός δυναμικού ρεπορτάζ που θα μπορούσε να προκαλέσει συζήτηση στα μέσα ενημέρωσης τις επόμενες ημέρες είναι εμφανής.
Παρατηρείται απουσία πρωτότυπων θεμάτων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αφετηρία για δημόσιο διάλογο, στοιχείο που αποκαλύπτει έλλειψη εμπειρίας και ικανότητας της ομάδας, στο να αφουγκραστεί τον παλμό της πόλης. Η ανθρωποκεντρική προσέγγιση απουσιάζει, δίνοντας στην έκδοση ένα αποστειρωμένο χαρακτήρα, χωρίς την απαραίτητη κριτική ματιά που απαιτείται στο σύγχρονο ρεπορτάζ.
Ιδιαίτερα ατυχής και προκλητική ήταν η επιλογή να τονισθεί στο εξώφυλλο η ανάδειξη ΠΑΟΚ ως υπερδύναμη την ίδια ημέρα που τιμάται στην πόλη της Θεσσαλονίκης η μνήμη του αδικοχαμένου Άλκη Καμπανού από οπαδούς του ΠΑΟΚ. Η χρονική αυτή σύμπτωση δημιουργεί την αίσθηση μιας άστοχης προσπάθειας «εξωραϊσμού», γεγονός που αποτελεί σοβαρό ολίσθημα για μια νέα εφημερίδα που επιδιώκει να κερδίσει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού.
Από την άλλη πλευρά σωστά η εφημερίδα δείχνει ενδιαφέρον για τα θύματα των Τεμπών, ωστόσο την ίδια ώρα δείχνει να αγνοεί επιδεικτικά, (γράφοντας 100 μόνο λέξεις) στο ίδιο φύλο, για τον άδικο θάνατο του νεαρού Άλκη. Αυτή η δημοσιογραφική προβολή του ΠΑΟΚ «πλυντήριο» και η ηθική αντίφαση στην ίδια εφημερίδα, ενισχύει την αίσθηση έλλειψης ευαισθησίας και υπευθυνότητας και ειδικότερα αναδεικνύει την έλλειψη φιλοσοφίας του εντύπου, ως ταυτότητα. Συνολικά, η έκδοση στερείται δημοσιογραφικής ευρηματικότητας και βάθους, με αποτέλεσμα να μην κατορθώνει να ξεχωρίσει ή να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που θα έπρεπε να δημιουργεί μια καινούρια παρουσία στον χώρο του Τύπου.
Αναγνώστης