Θεϊκή καταγωγή, απόγονος του Ήλιου. Ξένη. Προδομένη. Πρόσφυγας. Γυναίκα.
Πιστή στην αιώνια τιμή των όρκων. Πέρα από κάθε λογική και νόμο.
Η ‘’Μήδεια’’, διαχρονικό σύμβολο της αιώνιας μάχης ανάμεσα στα δύο φύλα, μια τραγωδία πάθους και ένα εναλλασσόμενο παιχνίδι ισορροπίας μεταξύ ζωής και θανάτου, με άξονα και επίκεντρο τον έρωτα, έρχεται αυτό το Σάββατο 22 Ιουλίου στο Θέατρο Λόφου Αγίου Γεωργίου.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη που έκανε πρεμιέρα στις 8 Ιουλίου στο ‘’Κατράκειο’’ Νίκαιας, κρατούν η Μαρία Κίτσου στο ρόλο της Μήδειας και ο Φάνης Μουρατίδης στο ρόλο του Ιάσονα.
Η παράσταση αρχίζει στις 21:30 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Η υπόθεση
Ο Ιάσονας αποφασίζει να εγκαταλείψει τη Μήδεια, προδίδοντας τους όρκους τους, για να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, διεκδικώντας μερίδιο στην εξουσία. Ο Κρέοντας αποφασίζει να εξορίσει τη Μήδεια και τα παιδιά από την πόλη, καταδικάζοντάς τα σε αργό θάνατο, με τη συναίνεση του πατέρα τους.
Μετά την προδοσία του Ιάσονα και την καταπάτηση των όρκων, η Μήδεια θέλει να τον εκδικηθεί. Με την παιδοκτονία που διαπράττει, του στερεί το δικαίωμα να έχει απογόνους, αφού σκοτώνει τους γιους που του έχει χαρίσει, αλλά και τη μητέρα των μελλοντικών παιδιών του.
Γνωρίζει πως χωρίς σύζυγο και πατέρα δεν υπάρχει πια μέλλον γι’ αυτήν και τα παιδιά της, και πως οι γιοι της είναι καταδικασμένοι σ’ έναν αργό θάνατο.
Έχοντας συμπεριλάβει τα παιδιά στα σχέδιά της για εκδίκηση, αφού αυτά πρόσφεραν τα θανάσιμα δώρα στη νέα βασιλική σύζυγο του πατέρα τους, γνωρίζει πως με τον θάνατο του βασιλιά και της κόρης του οι γιοι της κινδυνεύουν από την εκδικητική οργή των Κορινθίων.
Το αίμα πρέπει να πληρωθεί με αίμα.
Διανομή ρόλων: Μήδεια, Μαρία Κίτσου, Ιάσονας, Φάνης Μουρατίδης
Τροφός, Ελένη Καστάνη, Παιδαγωγός, Θοδωρής Κατσαφάδος, Αιγέας, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Κρέοντας, Λαέρτης Μαλκότσης, Άγγελος, Αλμπέρτο Φάις.
Χορός: Αλίκη Αβδελοπούλου, Στέλλα Ράπτη, Έλενα Χατζηαυξέντη, Μυρτώ Παππά – Αργυροπούλου, Γωγώ Παπαϊωάννου, Μυρτώ Καστρινάκη – Μεϊτάνη.
Ο Ευριπίδης, μάρτυρας της προσφυγιάς, της απώλειας και του πολέμου και διαχρονικός προφήτης της αλήθειας, γράφει για τις καταστρεπτικές συνέπειες του ανεξέλεγκτου πάθους στον άνθρωπο, της περιθωριοποίησης και του αποκλεισμού.
Η αρχετυπική πάλη μεταξύ αρσενικού και θηλυκού και η σύγκρουση ανάμεσα στην αρχέγονη πίστη των όρκων και τον στείρο ορθολογισμό, είναι για τον τραγικό ποιητή,
η εικόνα μιας κοινωνίας με συγκεκριμένο υλιστικό προσανατολισμό.
Μια αναγωγή στην Αθήνα της εποχής και στην επεκτατική πολιτική παντός καιρού,
που σκοτώνει τα παιδιά της στο βωμό της δύναμης, της εξουσίας και του κέρδους.
