Είναι, το δεχόμαστε, μια αρκετά περίεργη συνθήκη: από τη μία το καλοκαίρι ν’ αποτελεί τύποις παρελθόν εδώ και 1.5 μήνα (λέμε «τύποις», μιας και η θερμοκρασία σε πολλές περιοχές συνεχίζει να θυμίζει… 80 Αυγούστου), κι από την άλλη το μυαλό όλων μας να είναι στην πανδημία του κορονοϊού.
Επομένως, το πλάνο έστω και για μια διήμερη «απόδραση» -ένα Σαββατοκύριακο, ας πούμε- γίνεται ολοένα και πιο δύσκολα εφαρμόσιμο τον Οκτώβρη. Σωστά;
Ολότελα λάθος: βλέπετε, υπάρχει και η λίμνη Κερκίνη…
Table of Contents
Υγρότοπος Διεθνούς Σημασίας αν και… φτιαχτός
Απέχει 35 χιλιόμετρα από τις Σέρρες και περίπου 80 από την Θεσσαλονίκη. Παρά το γεγονός πως η λίμνη Κερκίνη είναι μία από τις πιο «περιβόητες» στην Ελλάδα, δεν είναι φυσική αλλά τεχνητή.
Δημιουργήθηκε το 1932 όταν έγινε το φράγμα στην περιοχή του ποταμού Στρυμόνα, ενώ το 1982 κατασκευάστηκε ένα νέο φράγμα, επιτρέποντας σε όλη την περιοχή ν’ αναπνεύσει.
Πλέον, συγκαταλέγεται στους 10 υγρότοπους Διεθνούς Σημασίας της χώρας μας, ενώ έχει ανακηρυχθεί και Εθνικό Πάρκο.
Νούφαρα, παραποτάμια δάση, γραφικά χωριουδάκια, ποικιλία ψαριών
Με το που θα φτάσει στην λίμνη Κερκίνη ο επισκέπτης (η οποία το φθινόπωρο είναι πραγματικά breathtaking, που λέγαμε και μικροί, πριν μάθουμε πως υπάρχει και το «συγκλονιστική» στα ελληνικά) θα νιώσει αυτό το κάτι διαφορετικό.
Οι λόγοι, πολλοί και εξαιρετικά απλοί: οι ντόπιοι έχουν φροντίσει ώστε η σπάνια ομορφιά του μέρους να μείνει άθικτη στο πέρασμα των ετών, με τα πολύχρωμα νούφαρα, τους νεροβούβαλους που «κοσμούν» τις όχθες, τις θαλερές ιτιές, τα απείρων ειδών ψάρια (που αποτελούν και τη βασική πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της περιοχής), τους πελαργούς και τους αργυροποελεκάνους να συνθέτουν ένα βουκολικό τοπίο από εκείνα που χαράσσονται στην μνήμη μας και δε σβήνουν ούτε με νοητή γομολάστιχα.
Η βαρκάδα στα ήρεμα νερά της λίμνης κρίνεται επιβεβλημένη και αρκούν πέντε λεπτά για να πείσουν και τον πλέον δύσπιστο πως πράγματι εδώ μιλάμε για ένα τεχνητό θαύμα της φύσης.
Το δάσος και τα μοναδικά χωριουδάκια
Ελκύει τους περισσότερους παρατηρητές της Ελλάδος και αποτελεί -την περίοδο προ πανδημίας, φυσικά- ένα άτυπο ετήσιο ραντεβού των Ευρωπαίων φωτογράφων που ασχολούνται με τα φυσικά τοπία.
Πέρα για πέρα λογικό: στο παρόχθιο δάσος, που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Κερκίνης, δεκάδες είδη δέντρων επιδίδονται σ’ ένα αεικίνητο (και ακίνητο, λόγω κορμών…) χορό πρωτοφανούς ομορφιάς, με τα ατάραχα βουβάλια (ο μεγαλύτερος πληθυσμός της χώρας βρίσκεται εκεί) να κολυμπούν αμέριμνα.
Φυσικά, για να ξεκινήσει κανείς την «εξόρμησή» του στη λίμνη, καλό θα είναι να έχει περάσει πρώτα από το ομώνυμο χωριό. Εκεί, στην Κερκίνη, θα συναντήσει το κέντρο πληροφόρησης για τον Υγρότοπο, ενώ μπορεί ν’ απευθυνθεί και σε κάποιο από τα γραφεία που αναλαμβάνουν τις ξεναγήσεις.
Μια επίσκεψη αξίζει σίγουρα και ο Λιθότοπος, ένα από τα πιο ανεπτυγμένα, σε τουριστικό επίπεδο, χωριά της περιοχής, με μνημειώδη θέα προς τη λίμνη.
Τέλος, για όσους (όλους μας, δηλαδή…) αρέσκονται στο να βλέπουν γραφικές πλατείες, όμορφα σοκάκια, ξεχωριστούς καφενέδες και ταβερνάκια, τότε η απάντηση στο «πού να πάμε;» είναι μία: Άνω και Κάτω Πορόια, ένα μέρος που η μαγεία μετατρέπεται από κάτι ασαφές σε απτή πραγματικότητα.
Βουβαλίσιες μπριζόλες για τους λάτρεις του κρέατος
Φυσικά, επειδή εκδρομή το φθινόπωρο χωρίς να φλερτάρουμε με τα 3-4 κιλάκια plus λογίζεται ως αποτυχημένη, η λίμνη Κερκίνη αποτελεί must και για τους απανταχού κοιλιόδουλους.
Φυσικά, η σπεσιαλιτέ είναι μία: βουβαλίσια μπριζόλα.
Πέραν της μπριζόλας, όμως, υπάρχουν κι άλλες επιλογές με βάση το βουβαλίσιο κρέας. Το μαγειρευτό στην γάστρα ή τα λουκάνικα είναι μεν βαριά φαγητά, όμως μπορείτε να περπατήσετε μετά στο δάσος και να χωνέψετε (αν, δηλαδή, προτίθεστε να περπατήσετε έναν διευρυμένο μαραθώνιο), ενώ μια εξαιρετική επιλογή είναι και το αγριογούρουνο (συνήθως σερβίρεται με κυδώνι).
Πέραν του κρέατος, φυσικά, υπάρχουν και τα ψάρια. Η λίμνη προσφέρει μια σπάνια πληθώρα επιλογών, με τα περισσότερα εξ αυτών να γίνονται γευστικότατοι ψαρομεζέδες, τους οποίους μπορείτε να φάτε στα ταβερνάκια με συνοδεία ούζου.
Όταν τελειώσετε με τα κυρίως πιάτα, δοκιμάστε και τα ιδιαίτερα γλυκά και τα γαλακτοκομικά εδέσματα, καθώς το βουβαλίσιο γάλα προσφέρεται για πιο «ψαγμένες» δημιουργίες που θα βάλουν σε μεγάλο πειρασμό τον ουρανίσκο σας.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: μια υπέροχη λίμνη. Άφθονο πράσινο. Χλωρίδα και πανίδα στα καλύτερά της, γραφικά χωριουδάκια, νόστιμο φαγητό.
Αλήθεια, σκέφτεστε κάτι καλύτερο;
