του Σπύρου Κουζινόπουλου
Μετά από μία ανάρτησή μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την ιστορική απόφαση που είχε λάβει ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο Θερμαϊκού πριν οκτώ χρόνια για το κάμπινγκ Αγίας Τριάδας, απαιτώντας να μην καταστραφεί αυτός ο υπέροχος πνεύμονας πρασίνου, με την κοπή των δέντρων, ώστε να κατασκευαστούν εκεί πολυτελείς βίλες και “πεντάστερο” ξενοδοχείο, επικοινώνησαν μαζί μου διάφοροι ρωτώντας: “Μα θέλετε να παραμείνει στο χάλι που βρίσκεται σήμερα”Η απάντησή μου “μετά λόγου γνώσεως” και έχοντας ασχοληθεί επί μία εικοσαετία συστηματικά με το θέμα αυτό, αλλά και ως μόνιμος επισκέπτης του κάμπινγκ και της πλάζ Αγίας Τριάδας πριν μισό και πλέον αιώνα, μετέχοντας στα περίφημα για την εποχή “μπιτς πάρτι” που οργάνωναν η εφημερίδα “Θεσσαλονίκη” και οι φίλοι και συνάδελφοί μου δημοσιογράφοι Γιώργος Φωτιάδης και Γιάννης Νέγρης, είναι ξεκάθαρη: Σκόπιμα, άφησαν το κάμπινγκ να ρημάξει τα τελευταία χρόνια και να μεταβληθεί σε σκουπιδότοπο, προκειμένου να βρουν κάποιοι πάτημα και να το ξεφορτωθούν “μπιρ-παρά”, ώστε να γίνει αδιαμαρτύρητα η τσιμεντοποίησή αυτού του υπέροχου πνεύμονα πρασίνου.
Εμείς ως δημοτική παράταξη “Συμπολιτεία Θερμαϊκού” όσο μετείχαμε στο προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο, είχαμε φέρει πολλές φορές το θέμα για συζήτηση, καταθέτοντας μάλιστα και συγκεκριμένη μελετημένη πρόταση για την αξιοποίηση του κάμπινγκ προς όφελος του Δήμου και των δημοτών. Μάλιστα το σχέδιό μας εκείνο έγινε σεβαστό από τον τότε πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, Στέργιο Πιτσιόρλα, ο οποίος μετά τις απανωτές παρεμβάσεις μας και τις επισκέψεις μας στο γραφείο του στην Αθήνα, σταμάτησε τη διαδικασία του διαγωνισμού για την εκποίηση του κάμπινγκ. Και έρχονται τώρα κάποιοι, στη γενική λογική του ξεπουλήματος των πάντων, για να ξαναβγάλουν στο σφυρί την έκταση του πρώην κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας.Θεωρώ ότι όσοι νοιαζόμαστε για την αποτροπή τσιμεντοποίησης του χώρου πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας, απαιτώντας: “ΟΧΙ στην καταστροφή του κάμπινγκ, ΝΑΙ στην αξιοποίησή του προς όφελος του δήμου Θερμαϊκού, των δημοτών του και όλων των Θεσσαλονικέων που έχουν δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, ιδιαίτερα σ’ αυτές τις εποχές της κρίσης και της ακρίβειας των πάντων. Και φυσικά όλα αυτά που γράφουμε παραπάνω, ισχύουν και για το κάμπινγκ της Επανομής, που επίσης παραμένει αναξιοποίητο, ξέφραγο αμπέλι αλλά και με τον μόνιμο κίνδυνο καταστροφής του από μια πυρκαγιά
