Η ομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΜέΡΑ25 με θέμα το εκλογικό αποτέλεσμα

Καλημέρα. Καλώς ήλθατε στην συνεδρία της Κεντρικής Επιτροπής που έχουμε ιερή υποχρέωση να καταγραφεί στην κοινή μας Ιστορία ως το εφαλτήριο της ανασυγκρότησης του ΜέΡΑ25 μετά από την ήττα – όχι επειδή έχουμε εμείς ανάγκη ένα κόμμα, αλλά επειδή αυτό το κόμμα έχει σημαντικό ρόλο να παίξει τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Ιδίως για τους ανθρώπους που δεν νοιάζονται για τα κόμματα αλλά που πνίγονται από την όλο και πιο ζοφερή καθημερινότητα για λόγους που μόνο το ΜέΡΑ25 αναλύει από την Ίδρυσή μας έως σήμερα.

Πριν ο,τιδήποτε άλλο, θέλω να ευχαριστήσω την «παλιοσειρά» – όλες και όλους εσάς που είμαστε μαζί από την πρώτη μέρα – κάποιες, κάποιοι, πριν καν υπάρξει ΜέΡΑ25, τότε που χτίζαμε πανευρωπαϊκά το DiEM25, των οποίων οι 140 χιλιάδες συνοδοιπόροι μας έχουν σήμερα τα βλέμματα στραμμένα πάνω μας ελπίζοντας και πιστεύοντας στο νέο μας ξεκίνημα.

Θέλω ακόμα, με την ίδια θέρμη, να ευχαριστήσω 11 σπουδαίους ανθρώπους που κόσμησαν τα ψηφοδέλτιά μας και που βρίσκεστε σήμερα εδώ.

Έρρικα Ασημακοπούλου

Νένα Βενετσάνου

Ηρώ Διώτη

Μάριο Διονέλλη

Νίκο Θεοχαράκη

Δημήτρη Ζερβουδάκη

Δημήτρη Κανελλή

Αλεξάνδρα Κορωναίου

Πάολα Ρεβενιώτη

Σεραφείμ Σεφεριάδη

Φαίη Τζανετουλάκου

Το Άρθρο 4.1.2 του Καταστατικού δίνει στο Γραμματέα την διακριτική ευχέρεια να διευρύνει έως και κατά 15 μέλη την ΚΕ. Θέλησα, πάραυτα, να έχω τη σύμφωνη γνώμη και της Πολιτικής Γραμματείας που, στην τελευταία της Συνεδρία, ενέκρινε ομόφωνα την ένταξή σας, ως πλήρη μέλη, στην ΚΕ – μια πρόσκληση ένταξης που μας κάνατε την τιμή να αποδεχθείτε. Αν και δεν προβλέπεται από το Καταστατικό, τύποις, ζητώ από την ΚΕ να τις/τους καλωσορίσουμε στους κόλπους μας δια βοής. Υπάρχει κάποια αντίρρηση;

Καλώς ήλθατε συνοδοιπόροι στην Κεντρική μας Επιτροπή! Έρχεστε σε δύσκολες στιγμές, αμέσως μετά από μια μεγάλη ήττα. Κόντρα στις κραυγές του συστήματος ότι το ΜέΡΑ25 διαλύεται, εσείς έρχεστε με σηκωμένα τα μανίκια, με το χαμόγελο στο πρόσωπο, να βάλετε ένα χεράκι στην ανασυγκρότηση του ΜέΡΑ25. Όχι απλά για να διασωθεί και να ενισχυθεί ο μόνος εκφραστής της Πλουραλιστικής Οικολογικής Αριστεράς, αλλά και για να βάλετε πλάτη στην ανασύνταξη του ευρύτερου Αγωνιστικού Προοδευτικού Χώρου – να γίνετε, μαζί μας, πρεσβευτές και ενωτικοί καταλύτες, μέσα κι έξω από το ΜέΡΑ25, της Ανασύνταξης του Χώρου που ηττήθηκε στις τελευταίες εκλογές.

Σε αυτό το πλαίσιο, θέλω να καταθέσω στην ΚΕ μια πρόταση που θα πάει μπροστά την υπόθεση της ανασύνταξης αυτού του ευρύτερου χώρου – την ευρεία, ουσιαστική διεύρυνση της συμμαχίας μας που σας έφερε σήμερα εδώ. Η ένταξή σας μας δίνει την ευκαιρία να συνεχιστεί η δουλειά που έγινε, ιδιαίτερα ανάμεσα στις εκλογές του Μαΐου και εκείνες του Ιουνίου, και αφορά στην προσέγγιση του ΜέΡΑ25 μ’ έναν ανένταχτο κόσμο της Αριστεράς που είτε δραστηριοποιείται σε κοινωνικούς χώρους και κινήματα είτε είχε προσωρινά αποσυρθεί. Η σύνδεσή σας με τον κόσμο αυτό, των κινήσεων που ήδη υπάρχουν μέσα στο οικολογικό και το αντιρατσιστικό κίνημα, στο κίνημα για τα δικαιώματα, στον πολιτισμό και τα πανεπιστήμια, θα βοηθήσει το ΜέΡΑ25 να παίξει ρόλο στη Συσπείρωση και την Ανασυγκρότηση του κατακερματισμένου Πλουραλιστικού Οικολογικού Προοδευτικού Χώρου.

Προτείνω λοιπόν εσείς, με όποια άλλα μέλη της ΚΕ ενδιαφέρονται, αλλά και μέλη και φίλους, στο πλαίσιο της αυτο-οργάνωσης, να ηγηθείτε μιας Πρωτοβουλίας Διαλόγου, Ενότητας & Ανασύνταξης (το τελικό όνομα θα το βρούμε) που, με ορίζοντα το Συνέδριο μας τον Δεκέμβρη, να απευθύνει εκ μέρους τουΜέΡΑ25 κάλεσμα σε ειλικρινή αυτοκριτικό διάλογο μέσα από τον οποίο θα βρεθεί κοινό έδαφος για μια νέα ενωτική προσπάθεια που θα βοηθήσει κι εμάς στη διαδικασία οργανωτικής ανασυγκρότησης του ΜέΡΑ25. Προτείνω η ΚΕ να αναθέσει, αρχικά, αυτή την πρωτοβουλία στην Ηρώ Διώτη και τον Δημήτρη Ζερβουδάκη.

Σήμερα, ο στόχος της ΚΕ μας είναι να απαντήσουμε συλλογικά σε δύο ερωτήματα: «Τί έφταιξε για την εκλογική ήττα;» Και, «τί πρέπει να κάνουμε από εδώ κι εμπρός;» Πριν όμως περάσουμε στο κυρίως θέμα, επειδή η ζωή τρέχει, και μαζί της η διεθνής και εγχώρια άρχουσα τάξη συνεχίζει να κατεδαφίζει ζωές και αξίες, επιτρέψτε μου να εισηγηθώ τρία ψηφίσματα για θέματα διεθνούς σημασίας επί πλέον των τριών ψηφισμάτων που αφορούν τα εσωτερικά μας.

Ψήφισμα 4^ο: Η ΚΕ του ΜέΡΑ25 σημειώνει την σιγή ιχθύος των αρχών Ελλάδας και ΕΕ όσον αφορά στη διερεύνηση του εγκλήματος στα ανοικτά της Πύλου. Στη μνήμη των εκατοντάδων νεκρών και στο όνομα του ανθρωπισμού, το ΜέΡΑ25 δεν θα σταματήσει να απαιτεί την αποκάλυψη της αλήθειας για τις πραγματικές ευθύνες του Λιμενικού και της Frontex όσον αφορά τον χαμό τόσων συνανθρώπων μας.

Ψήφισμα 5^ο: Η ΚΕ του ΜέΡΑ25 καταδικάζει την δολοφονική, παράνομη εισβολή Ισραηλινών στρατευμάτων στην πόλη Τζενίν της Δυτικής Όχθης, καθώς και την κυνική παρουσίασή της από τα Δυτικά ΜΜΕ ως «ειδική επιχείρηση» του Ισραηλινού στρατού που στόχο είχε «θυλάκους τρομοκρατών». Η υποκρισία και η μαύρη προπαγάνδα του Δυτικού κατεστημένου σιγοντάρει εγκλήματα πολέμου, στο βαθμό που τα συγκαλύπτει.

Ψήφισμα 6^ο: Η ΚΕ του ΜέΡΑ25 (α) καταδικάζει την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την πώληση στην Ουκρανία «βομβών διασποράς» (clusterbombs) που είναι απαγορευμένες από τουλάχιστον εκατό χώρες (μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η Γαλλία κι η Βρετανία), και (β) απαιτεί απάντηση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αν το φορτίο αυτό ή μέρος του διακινήθηκε μέσω Αλεξανδρούπολης ή άλλου ελληνικού λιμανιού ή αεροδρομίου.

Έρχομαι τώρα στην ημερήσια διάταξη: «Τί έφταιξε για την εκλογική ήττα;» Και, «τί πρέπει να κάνουμε από εδώ κι εμπρός;» Η εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας, και εμού, έχει έκταση δέκα χιλιάδες λέξεις – τις οποίες έχετε μελετήσει, επί των οποίων πολλές, πολλοί έχετε ήδη τοποθετηθεί. Προφανώς δεν πρόκειται να σας κουράσω διαβάζοντάς την. Θα μιλήσω όμως για το πνεύμα στο οποίο γράφτηκε.

Μετά από μια ήττα, κάθε σοβαρή αποτίμηση πρέπει να βρει τρόπο να αποφύγει τη Σκύλα της αυταρέσκειας, που σε κάνει να αποφεύγεις την ειλικρινή αυτοκριτική, και τη Χάρυβδη του αυτοκτονικού αυτό-μαστιγώματος. Είναι φυσιολογικό να διαφωνούμε για την ακριβή πορεία που θα μας βγάλει από αυτή τη στενωπό, συνετά, με τον σωστό συνδυασμό αυτοκριτικής και περηφάνειας για όσα κάναμε. Είναι λογικό κάποιοι να πλέουν πιο κοντά στη Σκύλα, άλλοι πιο κοντά στη Χάρυβδη, όλοι μαζί όμως πασχίζουμε να περάσουμε μεταξύ τους αλώβητοι και πιο δυνατοί στον αγώνα υπέρ των πολλών – για τους ανθρώπους, όχι για τα αξιώματα.

Σε αυτή την πορεία αυτοκριτικής, δεν πρέπει να ξεχάσουμε πως τέλεια, κοινά απολύτως αποδεκτή αποτίμηση των αιτίων της ήττας δεν μπορεί ποτένα υπάρξει. Και πως, ναι, το επόμενο κοινό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση προϋποθέτει την απόφαση να σταματήσουμε να ψάχνουμε την τέλεια αποτίμηση συγκλίνοντας επί της αρχής μιας κοινώς αποδεκτής, πλουραλιστικής αποτίμησης.

Αυτό νομίζω πως το πετυχαίνει η Εισήγηση – όπως έκρινε κι η συντριπτική πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας. Συνδυάζει την έντονη αυτοκριτική, την διάθεση να μην αφήσουμε τίποτα στο απυρόβλητο και την βαθιά πολιτική αποτίμηση των επιλογών μας, με την συνολική πολιτική ανάλυση της συγκυρίας, τόσο της ελληνικής όσο και της ευρωπαϊκής/διεθνούς.

Η Εισήγηση βάζει στο μικροσκόπιο της αυτοκριτικής εννέα πράγματα τα οποία μπορούσαν να έχουν γίνει διαφορετικά:

Δίνει σε κάθε ένα επιχείρημα, αλλά και στον αντίλογό του, την καλύτερη ευκαιρία να πείσει τα μέλη της ΚΕ. Δεν παίρνει θέση απόλυτη αλλά αφήνει το τελικό συμπέρασμα στην προσωπική σας κρίση – είναι, με άλλα λόγια, ένα κείμενο βαθιά πολιτικό και αληθινά πλουραλιστικό. Ένα κείμενο που αναγνωρίζει πως κανένα κείμενο δεν μπορεί να εκφράζει όλους και όλες αλλά που μπορεί να γίνει συλλογικά αποδεκτό επί της αρχής του.

Το μέγα όμως ερώτημα είναι το εξής συνοδοιπόροι: Ακόμα κι αν είχαμε κάνει τα πάντα διαφορετικά, με την στερνή γνώση της Εισήγησης και των δικών σας εισηγήσεων, το ΜέΡΑ25 θα είχε τις εκλογικές επιδόσεις που αντιστοιχούν στο μνημειώδες κοινοβουλευτικό μας έργο, στην ενδελεχή οικονομική και πολιτική ανάλυσή μας για τα αδιέξοδα της Ελλάδας και της Ευρώπης, στο αγωνιστικό ήθος μας;

Συνοδοιπόροι, ας είμαστε ειλικρινείς: Δεδομένου ότι το 2019 πήραμε 3,44% χωρίς καμία οργάνωση, με υποτυπώδες πρόγραμμα, μηδενικό προϋπολογισμό,… μετά από 4 χρόνια τέτοιου έργου μέσα κι έξω από τη Βουλή, με πολύ καλύτερη οργάνωση (παρά τα σοβαρά προβλήματα) και μεγάλο (συγκριτικά) προϋπολογισμό, τίποτα λιγότερο από ένα 6% ή 7% δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιτυχία. Ξαναθέτω λοιπόν το ερώτημα: Ακόμα κι αν είχαμε κάνει τα πάντα διαφορετικά, και μάλιστα υπό το φως της σημερινής μας γνώσης, το ΜέΡΑ25 θα πλησίαζε τέτοια ποσοστά; Επ’ ουδενί! Ναι, μπορεί να φτάναμε το 3,5% και να πλασαριζόμασταν εκεί μεταξύ Πλεύσης και Νίκης αλλά όχι παραπάνω. Κι αυτό αποτυχία θα ήταν – κακά τα ψέματα.

Σε τι οφείλεται αυτή η συμπίεση του «ταβανιού» μας; Σε δύο αίτια:

Δύο αίτια που είναι βέβαια απολύτως αλληλένδετα, όπως θα επιχειρηματολογήσω σε λίγο.

Ξεκινώ με την σταθεροποίηση όχι της κοινωνίας αλλά του συστήματος. Το σύστημα κέρδισε το στοίχημα της κανονικοποίησης. Ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε τις βάσεις, μέσω του 4^ουΜνημόνιου, με στόχο να το εξαργυρώσει πολιτικά ο ίδιος, ως ένας νέος Μιττεράν που – σας θυμίζω – επικυριάρχησε στην γαλλική πολιτική σκηνή θυσιάζοντας το κόμμα του, το Σοσιαλιστικό, και κάθε σοσιαλιστική αρχή που είχε ποτέ του. Όμως, χάνοντας τις εκλογές του 2019, ο κ. Τσίπρας έχασε το προσωπικό του στοίχημα με αποτέλεσμα το κερδισμένο από το σύστημα στοίχημα να το εξαργυρώσει, καιμε τη βοήθεια της πανδημίας που του απέφερε 60 δις δανεικών, ο Κ. Μητσοτάκης.

Μην ξεχνάτε ότι από τους 196,000 που μας ψήφισαν το 2019, οι 80,000 ήταν συντηρητικοί ψηφοφόροι θυμωμένοι με την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ που τους είχαν στερήσει τις προσόδους τους. Αυτούς τους χάσαμε πριν καλά-καλά μπει το 2020, με τις μειώσεις ΕΝΦΙΑ και τις πρώτες παροχές-σε-έχοντες του Μητσοτάκη – πολύ πριν εμείς μιλήσουμε για ριζοσπαστικοποίηση, πριν αλλάξουμε «αριστερόστροφα» τον πολιτικό μας λόγο, πριν το Συνέδριό μας αποφασίσει την προσέγγιση της Αριστεράς – και βέβαια πολύ πριν την Συμμαχία για τη Ρήξη.

Δεν λέω ότι έπρεπε να έχουμε κάνει όλες αυτές τις κινήσεις όπως τις κάναμε – ούτε λέω ότι δεν έπρεπε να τις κάνουμε. Λέω ότι είτε τις κάναμε είτε όχι, κολυμπούσαμε κόντρα σε ένα ισχυρότατο ρεύμα συντηρητικοποίησης – ανεξάρτητα από το αν έπρεπε και μπορούσαμε να κολυμπάμε καλύτερα, πιο δυνατά. Κι αυτό πρέπει να το λάβουμε υπ’ όψη – αλλιώς θα βλέπουμε το δέντρο κι όχι το δάσος.

Έρχομαι τώρα στο δεύτερο αίτιο: την εκθετική κορύφωση της μαύρης προπαγάνδας εναντίον του ΜέΡΑ25. Ναι, ίσως να μην ήταν τόσο έντονη αν δεν ονοματίζαμε τους ολιγάρχες κάθε τρεις και λίγο. Ναι, θα ήταν ίσως πιο σώφρον να τους ονοματίσουμε μια φορά και κατόπιν να χτυπάμε τις φιλο-ολιγαρχικές πολιτικές της ΝΔ. Όμως, συνοδοιπόροι, δεν θα έκανε μεγάλη διαφορά. Δεν θα έκανε επειδή οι πολιτικές μας από μόνες τουςαπειλούσαν δεκάδες δισεκατομμύρια κερδών τους με τρόπο που οι ακριβώς οι ίδιες πολιτικές μας δεν τους απειλούσαν το 2019.

Παρακαλώ παρακολουθείστε το σκεπτικό μου: Πάρτε τα κόκκινα δάνεια, τον απάνθρωπο «Ηρακλή» και τον δικό μας «Οδυσσέα». Το 2019 μόνο €1 δις κόκκινων δανείων είχαν περάσει στα φαντς. Το 2023 είχαν φτάσει τα €89 δις. Είναι πολλά τα δις! Είναι περίπου 8Χ το συνολικό ετήσιο ποσό για την Παιδεία και την Υγεία. Όπως εμείς αποκαλύπταμε, χωρίς κανείς ποτέ να μας διαψεύσει, αυτά τα φαντςδιαπλέκονται και με τους ολιγάρχες στους οποίους ανήκουν τα κανάλια. Με άλλα λόγια, όταν το 2019 μιλούσαμε στο πρόγραμμά μας για «δημόσια εταιρεία διαχείρισης ιδιωτικού χρέους», που μετά το 2019 την είπαμε «Οδυσσέας» (σε αντιδιαστολή με τον «Ηρακλή»), τα κανάλια της διαπλοκής δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Δεν το πρόσεχαν καν.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Το 2019 δεν υπήρχαν παράγωγα που να συνδέονται με πακέτα κόκκινων δανείων – καθώς δεν είχαν «προκάνει» να τα φτιάξουν. Το 2023, τέτοια παράγωγα έχουν καταθέσει οι ελληνικές τράπεζες στην ΕΚΤ ως εχέγγυα-υποθήκες για να δανείζονται ζεστό χρήμα. Με το που εφαρμόζεται ο «Οδυσσέας», εκμηδενίζονται αυτά τα εχέγγυα-υποθήκες και αποκτά πρόβλημα η ΕΚΤ! Οπότε, το 2023 ο «Οδυσσέας» θυμώνει φαντς, κοινωνικό κύκλο Μητσοτάκη, ολιγάρχες (και τα κανάλια τους) τράπεζες και ΕΚΤ – κάτι που δεν ίσχυε το 2019.

Ένας συνοδοιπόρος στο υπόμνημά του γράφει: Δεν είναι Δεξιός ή Αριστερός ο «Οδυσσέας» αλλά μια ορθολογική, τεχνοκρατική λύση – οπότε γιατί κάναμε το λάθος να τον ταυτίζουμε με την Αριστερά και τη Ρήξη, κάτι που δεν κάναμε το 2019; Απαντώ: Ο «Οδυσσέας» μας δεν άλλαξε από το 2019. Άλλαξε όμως η πολιτική οικονομία του συστήματος κι από εκεί που η εφαρμογή του «Οδυσσέα» δεν έθιγε άμεσα τα μεγάλα συμφέροντα, τα κανάλια ξάφνου απέκτησαν λόγο να μας σφυροκοπούν 1000 φορές πιο πολύ από το 2019. Κι αυτό ανεξάρτητα του της φρασεολογίας μας. Μιλούσαμε δεν μιλούσαμε με αριστερό λόγο, ξάφνου η συστημική, τεχνοκρατική πολιτική μας έγινε… αντισυστημική, υπερ-αριστερή.

Κι η ρήξη; Έπρεπε να την προτάσσουμε τόσο; Ίσως δεν έπρεπε να είναι στο σύνθημά μας, το «Πρώτη Φορά Ρήξη», όμως για σκεφτείτε το διαφορετικά: Το 2019 η ΕΚΤ δεν είχε λόγο να μας δημιουργήσει  πρόβλημα ρευστότητας, που είναι προπομπός της ρήξης, αν νομοθετούσαμε τον «Οδυσσέα». Το 2023 όμως είχε. Όταν με ρώταγαν σε κανάλι της διαπλοκής «Κε Βαρουφάκη, αν νομοθετήσετε τον «Οδυσσέα», δεν υπάρχει κίνδυνος ρήξης;», θέλατε να τους πως ψέματα. Δεν είναι στη φύση μου. Ούτε να υπεκφύγω είναι – να τους πω κάτι που ίσχυε το 2019 αλλά όχι το 2023. Με το που θα ομολογούσα πως, ναι, υπήρχε κίνδυνος ρήξης,  περνούσαν στο επόμενο ερώτημα: «Και τι θα κάνετε όταν η ΕΚΤ, ως αντίποινα για τον «Οδυσσέα» σας δημιουργήσει πρόβλημα με τις τράπεζες;»

Η μόνη απάντηση που σέβεται την αλήθεια, και τον λαό μας, είναι: Το «Δήμητρα». Για αυτό το καταθέσαμε ως πρόταση νόμου τον Δεκέμβρη του 2020. Δεν ξέραμε ότι θα το «τσιμπήσει» η ολιγαρχία για να δαιμονοποιήσει ένα κόμμα που, αν προσθέσουμε τα κέρδη τους από το Χρηματιστήριο Ενέργειας που – ορθώς – στοχοποιήσαμε, κατέθετε πολιτικές που θα τους κόστιζαν – στα επόμενα 4 χρόνια – περί τα 100 δις;

Κάποιοι συνοδοιπόροι το υπονοήσατε στις εισηγήσεις σας: «Αν βάζαμε λίγο νερό στο κρασί μας και δεν ενοχλούσαμε το σύστημα τόσο, τώρα θα είμασταν στη Βουλή.» Ναι, είναι σίγουρο πως λίγο να «έγλυφα» τους ολιγάρχες, λίγο τα κανάλια, σήμερα θα είχαμε 20 βουλευτές και θα καμάρωνα ως Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Αλήθεια είναι! Όπως αλήθεια είναι ότι αν το 2015 έκανα γαργάρα το Δημοψήφισμα κι έμενα στην κυβέρνηση, θα ήμουν υπουργός άλλα 4 χρόνια και τώρα θα συμμετείχα στη μοιρασιά των κομματιών του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχουμε όμως για αυτό – κανένας, καμία από εμάς εδώ μέσα.

Ένα άλλο μέγα θέμα το οποίο μας έχει απασχολήσει, ορθά, είναι το καθαρό πρόσημο της Συμμαχίας μας. Να θυμίσω ότι, καθώς η αλλαγή της πολιτικής οικονομίας του συστήματος μας επέβαλε την ριζοσπαστικοποίηση, το 1^ο Διαβουλευτικό μας Συνέδριο κατέληξε σε ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις για συμμαχία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και των κινημάτων στη βάση των 7+1 Τομών μας. Κάναμε κάλεσμα σε αυτή τη βάση και προσήλθαν η ΛΑΕ, η ΑΡΑΣ και πολλοί ανένταχτοι. Η εφαρμογή της διεύρυνσης αυτής έφερε οφέλη αλλά και προβλήματα. Το ερώτημα είναι κατά πόσον το τελικό, συνολικό, πρόσημο είναι θετικό ή αρνητικό. Η Εισήγηση απαντά: Θετικό. Δείτε τα 11 νέα μέλη της ΚΕ μας: Δεν είναι ούτε ΛΑΕ, ούτε ΑΡΑΣ. Ναι, αλλά δεν θα έρχονταν στο ΜέΡΑ25 αν δεν είχαν εκτιμήσει την αμοιβαίως ενωτική διάθεση ΜέΡΑ25-ΛΑΕ. Για αυτό και μόνο η Εισήγηση προτείνει να δούμε τη Συμμαχία ως μια σημαντική κληρονομιά πάνω στην οποία, έχοντας διδαχθεί μαθήματα, θα οικοδομήσουμε – ξεκινώντας με την Πρωτοβουλία Διαλόγου, Ενότητας & Ανασύνταξης που πρότεινα μόλις πριν.

Συμπερασματικά όσον αφορά την αποτίμηση: Οι ίδιες πολιτικές προτάσεις μας του 2019 εν έτη 2023 απειλούσαν 100 δις των ολιγαρχών και την ίδια την ΕΚΤ. Τα βάλαμε με τέρατα 1000 φορές πιο εξαγριωμένα εναντίον μας απ’ ότι ήταν το 2019 τότε που, ουσιαστικά, δεν τα απειλούσαμε ιδιαίτερα όσες έδρες και να κερδίζαμε – αφήστε που δεν είχαν πάρει ακόμα χαμπάρι το ήθος μας. Ο μόνος τρόπος να μην προκαλέσουμε τα θηρία αυτά ήταν να σωπάσουμε – να γίνουμε, πράγματι, ένα αριστερό Ποτάμι. Είμαι περήφανος που δεν γίναμε!

Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν κάναμε επικοινωνιακά λάθη; Και βέβαια κάναμε. Μεγάλα και οφθαλμοφανή. Από τα συνθήματά μας και την έλλειψη στρατηγικής στα social media, μέχρι τις δικές μου ομιλίες και την παρουσία μου στο ντιμπέιτ – όλα αυτά τα καταγράφει η Εισήγηση. Όμως, συνοδοιπόροι, όσο σωστή και να ήταν η επικοινωνιακή μας πολιτική, όταν απειλείς τα βουνά προσόδων της ολιγαρχίας και των καναλιών της, τι περιμένεις;

Θέλω να σας μεταφέρω μια συζήτηση που είχα πριν μερικές μέρες με τον Jeremy Corbyn. Του έλεγα για τα επικοινωνιακά λάθη τα μεγάλα μας. Με άκουσε προσεκτικά και μετά μου λέει: «Εμείς Γιάνη, δεν κάναμε επικοινωνιακά λάθη. Η όλη καμπάνια του Momentum της περιόδου 2016-2019 διδάσκεται στα Τμήματα Επικοινωνίας ως υποδειγματική. Έφερε 600 χιλιάδες μέλη στο κόμμα, γεμίζαμε τα ταμεία μας, τα στάδια και τις πλατείες. Το 2017 μάλιστα πήραμε το μεγαλύτερο ποσοστό στις εκλογές στην ιστορία του Εργατικού Κόμματος από τη δεκαετία του 60. Ε, και; Όταν το σύστημα απειλήθηκε επειδή μιλήσαμε για εθνικοποίηση τραίνων, ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, μέσα σε ένα καλοκαίρι μας διέλυσαν ρίχνοντας πάνω μου τη λάσπη του αντισημιτισμού».

Κρατήστε το αυτό συνοδοιπόροι πριν αποτιμήσετε την ομάδα επικοινωνίας μας που πάλευαν κόντρα στα επικοινωνιακά θεριά της ολιγαρχίας από την μία και τα ανήθικα τρολς του ΚΚΕ από την άλλη. Και μια και αναφέρθηκα στο ΚΚΕ: Προσέξατε πως ανταμείφθηκε επειδή δεν έκανε – αντίθετα με εμάς – παντιέρα του τα κόκκινα δάνεια, το τραπεζικό μονοπώλιο επί του συστήματος πληρωμών, το Χρηματιστήριο Ενέργειας; Ενώ, π.χ., ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 είχαμε τις ίδιες θέσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία, μόνο το ΜέΡΑ25 χαρακτηρίστηκε Πουτινικό από τα κανάλια της διαπλοκής που, την ίδια ώρα, φιλοξενούσαν τον Δ. Κουτσούμπα στις lifestyle εκπομπές. Αναλογιστείτε πως καταφέραμε να είμαστε 3^ο κόμμα στους απόδημους: Εκεί, δεν φτάνουν τα δηλητηριώδη βέλη των ελληνικών ΜΜΕ!

Πριν περάσω στο δεύτερο μεγάλο ερώτημα: «Τι κάνουμε από εδώ κι εμπρός;», μερικά λόγια για το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα κινηθούμε τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Η σημερινή ηγεμονία της ΝΔ, που οικοδομήθηκε παράλληλα με τη διάλυση των προοδευτικών δυνάμεων του ΟΧΙ, βασίζεται σε μια φούσκα χρέους που αγγίζει τα €900 δις (400 δημόσιου, 500 ιδιωτικού). Όπως ο Κώστας Καραμανλής, με τις πλάτες των Βρυξελλών, έστησε σε πακτωλούς χρέους την φαντασίωση της «θωρακισμένης» Ελλάδας προ του 2008, το ίδιο έκανε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν χρειάζονται βαθιές γνώσεις οικονομικών για να προβλέψει κάποιος με ασφάλεια ότι, σε περίοδο που τα επιτόκια καλπάζουν κι η Γερμανία επιβάλει στον εαυτό της λιτότητα, αυτή η φούσκα θα σκάσει.

Ποιος θα εκφράσει αυτόν τον κόσμο τα επόμενα χρόνια; Πριν και αφού σκάσει η Μητσοτάκειος φούσκα; Η κακόφωνη Βουλή στην οποία τίποτα από αυτά δεν θα ακουστεί;

Το ζητούμενο δεν είναι να υπάρξουμε ως κόμμα. Το ζητούμενο είναι ποιος θα εκφράσει τους ανθρώπους μας στα ζοφερά χρόνια που έρχονται. Σας θυμίζω πως το 1929, το 2008, το 2010, το 2015, όταν η Ιστορία αποκάλυψε πως η λοιδωρημένη Αριστερά είχε δίκιο, η Αριστερά πιάστηκε απροετοίμαστη να πάρει τα ινία στα χέρια της. Ποιος θα προετοιμάσει το έδαφος για το όταν θα σκάσει η φούσκα κι ο ίδιος λαός που ψήφισε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα απαιτεί ρήξη; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ΚΚΕ; Όχι. Είτε το ΜέΡΑ25 είτε κανείς! Αυτό είναι το χρέος μας.

Έρχομαι τώρα στο δεύτερο μεγάλο ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε σήμερα: Ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματά μας; Τί πρέπει να κάνουμε από αύριο το πρωί; Πως θα πετύχουμε πολλά περισσότερα με πολύ λιγότερους πόρους;

Συνοδοιπόροι, έχουμε εξαιρετικούς ανθρώπους στο ΜέΡΑ25. Όμως όλες και όλοι μαζί είμαστε χειρότεροι από ότι μία-μία, ένας-ένας ξεχωριστά. Και αυτό είναι ένδειξη ότι το κόμμα δεν λειτουργεί σωστά. Ότι δεν έχουμε καταφέρει να αφήσουμε τους ανθρώπους μας να ξεδιπλώσουν τις δυνατότητές τους. Ότι, κάπου στην πορεία, χάσαμε την ταυτότητα του DiEM25 την οποία είμαι αποφασισμένος να βοηθήσω να ανακτηθεί μέσω ενίσχυσης των οργάνων – που υπολειτουργούν – και των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών που, με δική μου ευθύνη, έχουν ατροφήσει.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι η καρατόμηση εξαιρετικών ανθρώπων αλλά η βελτίωση της συλλογικής δουλειάς και εικόνας μας μέσα στο καλοκαίρι και ιδίως το φθινόπωρο με στόχο:

Κλείνω επί προσωπικού. Κάθε 5^η Ιουλίου από το 2016 έως και σήμερα δέχομαι τα συντονισμένα πυρά της μαύρης προπαγάνδας των μέσων εξαπάτησης. Σε κάθε επέτειο του Δημοψηφίσματος τα μέσα της διαπλοκής βρίσκουν ευφάνταστους τρόπους να με πλήξουν προσωπικά για να πλήξουν έμμεσα το ΟΧΙ σε Ντάιζελμπλουμ, Σόιμπλε και Σια – να εξορκίσουν το ΟΧΙ που τους συγκλόνισε ακυρώνοντας, έστω και για λίγο, τον έλεγχο τους επί των πολλών, χτυπώντας τον μόνο ΥπΟικ που δεν υπέγραψε.

Μέχρι το 2018, κάθε 5^η Ιουλίου, βρισκόμασταν με τη Δανάη δίπλα-δίπλα, μόνοι μας, κλεισμένοι σε μια φυλακή μοναξιάς, να δεχόμαστε, και να αποκρούουμε μέσα από το twitter, την αδυσώπητη επίθεση των ΜΜΕ. Από το 2018 που ιδρύθηκε το ΜέΡΑ25, τις επετείους του Δημοψηφίσματος δεν νιώθαμε πια μόνοι μας – ιδίως από το 2019 που ήμασταν και στη Βουλή.

Φέτος, βρήκαν νέα μανιέρα μετά την εκλογική μας ήττα: Μπαράζ γιγάντιο τα μηνύματα των τρολς της Δεξιάς: Ο Τσίπρας παραιτήθηκε, ουστ κι εσύ. Φύγε. Παράτα τα. Βγες στη σύνταξη.

Συνοδοιπόροι, όπως δεν ήμουν Τσίπρας το 2015, δεν θα γίνω Τσίπρας σήμερα. Ουδείς αναντικατάστατος, ναι. Αλλά κι ουδείς δικαιούται να αφήσει το ΜέΡΑ25 ακυβέρνητο, χωρίς διαδικασία διαδοχής, πριν το καλοκαίρι, στο δρόμο για το Συνέδριο. Θα επρόκειτο για κλασική αστική ολιγαρχική στάση του τύπου: «μετά από εμένα το χάος». Το ίδιο και μια ανθρωποθυσία συνοδοιπόρων γύρω μου ώστε να μείνω εγώ αλώβητος την ώρα που ικανοποιείται το αίτημα κάποιων για χαρακίρι «υπευθύνων».

Θα ήθελα πολύ να ξεκουραστώ. Το βλέπετε στα μάτια μου. Όμως έχω υποχρέωση στον κόσμο που μας σταματά στο δρόμο, που μας λέει «μην τα παρατήσετε». Έχω υποχρέωση σε εσάς –  να εγγυηθώ, τουλάχιστον μέχρι το Συνέδριο, την ανασυγκρότηση του ΜέΡΑ25 – της εμπροσθοφυλακής στη μάχη για την περιφρούρηση προοδευτικών πολιτικών, ιδεών, θέσεων και αξιών που μας υπερβαίνουν όλες και όλους, με πρώτη την επανα-νοηματοδότηση της διάκρισης Αριστεράς-Δεξιάς, η απαξίωση της οποίας συσκοτίζει τα αίτια της ανισότητας, την φύση της συστημικής κρίσης και τις δυνατότητες των πολλών να απελευθερωθούν από τον ζυγό των πολύ λίγων.

Χαιρετίζω τις εργασίες της σημερινής ΚΕ που θα ακολουθήσουν και ανυπομονώ για την επόμενη φωτεινή μέρα του ΜέΡΑ25 που, συλλογικά και συντροφικά, θα φέρουμε μαζί.