Κείμενο : Χρήστος Κεσκίνης
Φωτογραφίες: Αθανάσιος Μάλτας (Photohook)
Στις 15 Οκτωβρίου, όλοι οι δρόμοι του φανταστικού οδήγησαν σε ένα μικρό χωριό της Χαλκιδικής, το Παλιούρι! «Γιατί εκεί;» σας ακούω να ρωτάτε. Εκεί λοιπόν, προσγειώθηκε ένας αρχαίος, μεσαιωνικός, δράκος. Μάλιστα ήταν πολύ διψασμένος, για πανηγύρι, χορό, παιχνίδι και τραγούδι. «Γιατί αργήσαμε τόσο να σας γράψουμε;» ξανακούω να ρωτάτε. Εσείς, αν βλέπατε δράκο, θα ήσασταν σε θέση να μιλήσετε αμέσως; Κοκαλώσαμε από τα ξόρκια του και ζούμε την ίδια μέρα ξανά και ξανά. Ας δούμε λοιπόν τι έγινε εκείνη την ηλιόλουστη Κυριακή σε αυτό το χωριό, που σε πείσμα των καιρών αντιστέκεται στην καθημερινότητα.
Τα πάντα ξεκίνησαν από την προηγούμενη μέρα. Εκεί που λίγοι (δυστυχώς) μα καλοί εθελοντές έστησαν τον χώρο και έφτιαξαν ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό που είχε όλα όσα χρειαζόμασταν εμείς οι διψασμένοι για μεσαίωνα ταξιδιώτες του χωροχρόνου. Του χρόνου υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι ένας από τους εθελοντές. Αν θέλουμε να υπάρχουν τέτοιες διοργανώσεις, πρέπει να τις στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Κανένας έξω από τον χώρο δε θα το κάνει για εμάς. Οι πρώτοι ταξιδευτές έφτασαν από το πρωί στο Παλιούρι Χαλκιδικής και ξεχώρισαν από μακριά τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο κοντά στο μαγαζί των διοργανωτών (Thirsty Dragon) Αλέξανδρου και Κατερίνας, που μας υποδέχτηκαν με χαμόγελα, ζεστή σούπα βραστού, λουκάνικά και μπύρες.
Σε κάθε πάγκο υπήρχαν χαρούμενα πρόσωπα, όμορφα αντικείμενα (για παρουσίαση, πώληση ή απλά για να τα θαυμάσουμε) και παιδιά. Πολλά παιδιά! Μέχρι το μεσημέρι, σε όλο τον χώρο ξεχώριζες παιδικές φωνές (και όχι μόνο είναι η αλήθεια) να διασκεδάζουν και να παίζουν όπως μόνο οι αθώοι μπορούν. Και είναι γεγονός ότι νιώθαμε κάτι από τη χαμένη μας αθωότητα να πλανάται στον αέρα.
Από την πρώτη στιγμή καταλάβαινες πως ακόμη και οι καλύτερες των προσδοκιών διαψεύστηκαν… πανηγυρικά! Ο κόσμος ήταν διπλάσιος, ίσως και τριπλάσιος, από όσους ανέμεναν οι διοργανωτές και παρά τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται, ήταν εκεί για να διασκεδάσει και να εξομοιώσει τη ζωή του Μεσαίωνα και των φανταστικών κόσμων. Μικροί και μεγάλοι ντυμένοι σαν ήρωες, πολεμιστές, νεράιδες ή ξωτικά περιφέρονταν στον πολύ όμορφα διαμορφωμένο χώρο, έτοιμοι να διασκεδάσουν με κάθε τρόπο. Σε αυτό το σημείο επιβάλλεται να προτείνω διοργανωτές και πωλητές πως ΠΡΕΠΕΙ για του χρόνου να υπάρχουν αυτιά ξωτικού και σπαθάκια (πλαστικά ή φτιαγμένα από φελιζόλ). Νομίζω ήταν η ερώτηση που μου έγινε περισσότερες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας από μικρούς και μεγάλους!
Μπαλόνια σε σχήμα σπαθιού, ξυλοπόδαροι, χάρτες θησαυρού, φωτογραφίες άγριων Βίκινγκ, κόσμοι Ηρώων και Δράκων, νόστιμο φαγητό και φυσικά πολλά λίτρα μπύρας. Ανάμεσα σε όλα αυτά, βιβλία και παιχνίδια φαντασίας. Και για όποιον δεν είναι ακόμη ικανοποιημένος, εργαστήρια δημιουργικής γραφής, βαψίματος φιγούρων, εκμάθησης παιχνιδιών κτλ. Ειλικρινά, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Το πλήθος ήταν εκεί, έτοιμος να ξοδέψει χρήματα, να παίξει και να περιπλανηθεί σε όλους αυτούς τους κόσμους. Πραγματικά, ήταν λες και κάποιο ξόρκι επέβαλε την αγορά προϊόντων σε όλους τους επισκέπτες. Όπα, λες; Δράκε, ήσουν κακό παιδάκι;
Οι εκδηλώσεις, αν και θα μπορούσαν να είναι περισσότερες, ήταν για όλα τα γούστα και δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην γέμισε με συναισθήματα. Μέχρι και μονομαχίες υπήρχαν. Η μόνη μου σκέψη ήταν τι άλλο θα σκεφτούν για του χρόνου; Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στους Pagan, που έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο το φεστιβάλ. Οι Pagan είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που διασκευάζει με το δικό του μοναδικό στιλ παραδοσιακά τραγούδια του τόπου μας. Ομολογώ πως δε τους ήξερα πριν το φεστιβάλ, αλλά σίγουρα με κέρδισαν και τους συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον αγαπάει τη μουσική και την παράδοση, γενικά!
Πριν κλείσω, και βλέποντας τις φωτογραφίες που έγιναν αναμνήσεις, θα ήθελα να μοιραστώ μία δύο σκέψεις που δεν αφορούν απαραίτητα το φεστιβάλ, αλλά… θα καταλάβετε…
Καλό θα ήταν οι, ελάχιστοι έτσι και αλλιώς, εθελοντές να ξεχώριζαν με κάποιο τρόπο (μια μπλούζα ή έστω ένα pass στον λαιμό). Έτσι, δε θα χρειαζόταν όλοι να αναζητάμε τους διοργανωτές για τα πάντα. Όσα μαγικά φίλτρα κι αν ήπιαν, δεν γινόταν να είναι παντού εκείνη τη μέρα. Ίσως και να μοιραστούν οι αρμοδιότητες σε περισσότερα άτομα. Πάντα όλα αυτά τα λέω με καλή πρόθεση, μην παρεξηγηθώ. Πάμε και σε αυτό που δε θα πω με καλή πρόθεση! Εκείνη τη μέρα έγινα μάρτυρας τουλάχιστον δύο περιπτώσεων που με έκαναν να ντρέπομαι για τη χώρα μου! Κάποια από τα γύρω μαγαζιά (κάποια, όχι όλα) αν και δεν βοήθησαν στο ελάχιστο αυτή την προσπάθεια, παρόλο που αντικειμενικά ήταν για το καλό ΟΛΩΝ, εκμεταλλεύτηκαν με τον χειρότερο τρόπο την κοσμοσυρροή πουλώντας ότι σαβούρα είχαν. Δε θα επεκταθώ περισσότερο. Νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοώ. Ας μη χαλάσουμε την μαγική εκείνη μέρα.
Θα μπορούσα να γκρινιάξω για το ένα ή το άλλο. Για κάποιες ελλείψεις ή για αστοχίες, που είναι λογικό να υπάρχουν σε μια πρώτη προσπάθεια. Όμως, εγώ θα θυμάμαι πόσο όμορφα πέρασα, πόσο διασκέδασα και ότι ξαναέγινα παιδί, έστω και για μία μέρα. Όποιον και αν ρώτησα μόλις το Φεστιβάλ τελείωσε, ανυπομονούσε για το επόμενο. Και χαίρομαι που, από όσο μπορώ να ξέρω, ο δράκος ήρθε για να μείνει! Διασκευάζοντας μια αγαπημένη ατάκα των metaheads Saxon, Dragon has landed! Και θα είναι κοντά μας για πολύ καιρό ελπίζουμε!
