Ο πόλεμος των πλωτών drones έρχεται στην Ανατολική Μεσόγειο

Στις αρχές του 16ου αιώνα, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι βρισκόταν στη Βενετία. Αν και πλούσια, ισχυρή ναυτική δύναμη και σημαντικό εμπορικό κέντρο, η πόλη βρισκόταν σε δεινή θέση. Το ναυτικό της είχε δεχτεί απανωτά πλήγματα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και η απειλή ήταν διάχυτη. Ο Ντα Βίντσι επηρεασμένος από τον κίνδυνο που ελλόχευε, σχεδίασε στα σημειωματάριά του μία υποβρύχια καταδυτική συσκευή. Για την ακρίβεια ήταν ένα υποβρυχίο και ένα ρομπότ. Αν είχε σκεφτεί να τις συνδυάσει θα είχε δημιουργήσει ένα πρωτότυπο μη επανδρωμένο υποβρύχιο όχημα, ή αλλιώς ένα υποβρύχιο drone.

Αντ’ αυτού, ο κόσμος έπρεπε να περιμένει άλλα πεντακόσια χρόνια. Πλέον, τα πλωτά drones είναι γεγονός και άτομα εξειδεικευμένα στην επιστήμη του πολέμου τονίζουν ότι είναι ιδανικά για θάλασσες, όπως το Αιγαίο. Ειδικά τη στιγμή που η ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας είναι εντυπωσιακή. Το πλήθος των ελληνικών νησιών με την ειδική γεωμορφία τους μπορούν δυνητικά να αποτελέσουν ιδανικές βάσεις γι’ αυτά, προσφέροντας ένα ισχυρό πλεονέκτημα στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ειδικά στον χώρο του Αιγαίου.

Τα τελευταία χρόνια, η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει μετατρέψει τα μη επανδρωμένα αεροχήματα, τα γνωστά μας drones, σε ολοένα και πιο σημαντικό οπλικό σύστημα για όλους τους στρατούς. Εδώ και χρόνια, τηλεχειριζόμενα αεροχήματα αποτελούν την αιχμή του δόρατος σε επιχειρήσει εστιασμένου βομβαρδισμού σταθερών, αλλά και κινούμενων στόχων. Είναι κοινός τόπος, μάλιστα, ότι η έκβαση του πρόσφατου πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ κρίθηκε από την δράση των τουρκικών drones.

Η αποτελεσματικότητα των drones σε επιχειρήσεις εντοπισμού εχθρικών δυνάμεων, αλλά και βομβαρδισμού στόχων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η τιμή των drones πέφτει συνεχώς κι ότι δεν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή πιλότων, ωθεί τα κράτη να εισέλθουν δυναμικά σε αυτόν τον τομέα.Τα μεγάλα και τεχνολογικά προηγμένα έχουν αναπτύξει δική τους βιομηχανία και δικές τους εφαρμογές, προσαρμοσμένες στις ανάγκες του θεάτρου επιχειρήσεων, στο οποίο θα κληθούν τα drones να δράσουν.

Η τάση επέκτασης της χρήσης των drones έχει δημιουργήσει μία εξαιρετικά δυναμική ειδική αγορά στον τομέα της πολεμικής βιομηχανίας. Μεγάλες δυνάμεις, αλλά και μικρά κράτη με ανεπτυγμένες πολεμικές δυνατότητες, όπως το Ισραήλ, επιδιώκουν να εξασφαλίσουν κομμάτι αυτής της αγοράς, που συνεχώς διευρύνεται.

Ωστόσο, στην περίπτωση των drones, ο ουρανός δεν είναι το όριο (κατά την γνωστή αμερικανική φράση the sky is the limit), καθώς πλέον αρχίζουν να εισέρχονται δυναμικά και στη θάλασσα. Πρόκειται για πλωτά drones. Τα υποβρύχια ρομπότ, άλλωστε, ήταν ένα σημαντικό εργαλείο για τη θαλάσσια επιστήμη, την εξερεύνηση και την εργασία σε μεγάλα βάθη εδώ και 30 χρόνια.

Όροι όπως ROV και AUV περιγράφουν τύπους μη επανδρωμένων υποβρύχιων. Ωστόσο, το υποβρύχιο drone είναι κάτι νέο. Το αμερικανικό Ναυτικό έχει κατασκευάσει πάνω από 255 διαφορετικές παραλλαγές. Ισραηλινές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας επίσης έχουν κατασκευάσει μη επανδρωμένα υποβρύχια ικανά να φέρουν οπλισμό.

Δύο χρόνια νωρίτερα, 15 ευρωπαϊκές χώρες συνεργάστηκαν για τη δημιουργία ενός θαλάσσιου drone. Ένα μήνα νωρίτερα, μια ομάδα Ινδονήσιων ψαράδων βρήκε ένα κινέζικο υποβρύχιο drone κοντά στο νησί Selayar της χώρας τους. Είναι το τέταρτο που εντοπίζεται στα νερά της Ινδονησίας τα τελευταία δύο χρόνια, επιβεβαιώνοντας την κατασκευή και χρήση τους από το κινεζικό Ναυτικό.

Οι Ρώσοι έχουν κατασκευάσει το υποβρύχιο drone, με κωδική ονομασία Klavesin-2R-PM, το οποίο έχει τη δυνατότητα να βουτήξει σε 6.000 μέτρα και προορίζεται για έρευνα. Έχει μήκος 6,5 μέτρων, διάμετρο 1 μέτρου, βάρος 3,7 τόνων και μέγιστη εμβέλεια 50 χλμ. Προφανώς, στο ρωσικό οπλοστάσιο υπάρχουν και υποβρύχια drones με σημαντικές επιθετικές ικανότητες.

Τα μη επανδρωμένα πλωτά ανοίγουν νέους ορίζοντες στις ναυτικές επιχειρήσεις, αφού μπορούν καταλλήλως καμουφλαρισμένα να μετατραπούν σε όργανα κατασκοπείας, αλλά και σε φονικές μηχανές. Με την πάροδο του χρόνου, άλλωστε, βελτιώνουν τις δυνατότητές τους σε όλα τα επίπεδα.

Το αμερικανικό Ναυτικό πιστεύει ότι κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, τα drones κάθε είδους, εναέρια, πλωτά και υποβρύχια θα κατακλύσουν τα πιθανά θέατρα συγκρούσεων.

Τα εναέρια, μάλιστα, θα κληθούν να εντοπίζουν επανδρωμένα και μη υποβρύχια, κάνοντας ίσως πιο αποτελεσματικά την αποστολή των ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων. Αναμένεται, μάλιστα, να εξελίξουν και τις παραδοσιακές μεθόδους εντοπισμού που είναι το ενεργητικό και το παθητικό σόναρ. Θα εντοπίζουν τορπίλες και θα μετατρέπονται τα ίδια σε τορπίλες για να καταστρέψουν εχθρικά πολεμικά πλοία.

Η Σαουδική Αραβία έχει βιώσει από πρώτο χέρι τις δυνατότητες και εναέριων και πλωτών drones που έχουν στρέψει εναντίον της οι σιίτες αντάρτες Χούτι. Το Ριάντ και άλλες μοναρχίες υποστηρίζουν τον πρόεδρο της Υεμένης Μανσούρ Χαντί. Το κίνημα των Χούτι δημιουργήθηκε στην δεκαετία του 1990 από τον Χουσεϊν Μπαντρεντίν αλ Χούτι, μέλος της σιιτικής μειονότητας Ζαϊντίγια (Ζαϊντιστές) της Υεμένης, η οποία αριθμεί περίπου το 1/3 του πληθυσμού της χώρας.

Ο αλ Χούτι σκοτώθηκε από στρατιώτες το 2004 και τα ηνία της οργάνωσης έχει αναλάβει πλέον ο αδερφός του, Αμπντούλ Μαλίκ. Αρχικά, οι Χούτι μετέτρεψαν μικρά αλιευτικά σε όπλα, ώστε να μπορούν να πλήξουν πλοία. Όχι μόνο ενέτειναν τις επιθέσεις αυτού του τύπου, επεκτείνοντάς τες και στην Αραβική Θάλασσα.

Τα πλοία της Σαουδικής Αραβίας έχουν δεχτεί αρκετές επιθέσεις από πλωτά drones με εκρηκτικά.

Η συνήθης τακτική είναι πολλά από αυτά να επιτίθενται εναντίον πετρελαιοφόρων. Με τον τρόπο αυτό τα πλοία δυσκολεύονται να εντοπίσουν την απειλή. Ειδικά από τη στιγμή που μόνο ένα από τα drones είναι γεμάτο με εκρηκτικά. Έτσι, ακόμα και αν προλάβουν να εξουδετερώσουν κάποια δεν γνωρίζουν αν έχουν εξουδετερώσει και αυτό που θα καταφέρει το καίριο πλήγμα.

Σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσουν την ασύμετρη αυτή απειλή, η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της έχουν καταστρέψει πλοιάρια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πλωτά drones στο λιμάνι του Ας Σαλίφ με αεροπορικές επιθέσεις, αλλά και σε εγκαταστάσεις συναρμολόγησης drones και ναυτικών ναρκών στην περιοχή.