Την ελάχιστη αξιοποίηση της παλιάς παραλίας προκρίνει ο δήμος Θεσσαλονίκης, με την κατασκευή καταστρώματος (deck), κατά τον πολιτευτή Σάββα Χαλιαμπάλια. Ο ιδρυτής του Φορέα Σκέψης Ενεργών Πολιτών αναφέρεται στις διαχρονικές προσπάθειες για την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου και τις αντιδράσεις που διαρκούν έναν και πλέον αιώνα.
«Ένα μπαλκόνι στη θάλασσα» χαρακτήρισε ο δήμαρχος Κ. Ζέρβας- και αυτό πραγματικά είναι- το deck, πλάτους 5 μέτρων, που πρόκειται να κατασκευαστεί στην παλιά παραλία, μιλώντας για ένα έργο που θα αναβαθμίσει την πόλη. Ο Σάββας Χαλιαμπάλιας επισημαίνει την υπεραιωνόβια καθυστέρηση της παραλιακής επέκτασης, κάνοντας την παρακάτω ιστορική αναδρομή:
Η παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης πήρε τη σημερινή της μορφή επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1904.
Η πρώτη προσπάθεια επέκτασης έγινε από την επιτροπή Εμπράρ, μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917. Μετά τις ισχυρές αντιδράσεις ιδιοκτητών των παραλιακών οικοπέδων, η πρόταση αυτή δεν υλοποιήθηκε.
Το 1972, επί Χούντας, προκηρύχθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την επέκταση της παραλίας ενώ το 1976 ο δήμος επιχείρησε να υλοποιήσει αυτή την μελέτη. Όμως υπήρξαν οι ίδιες αντιδράσεις και το έργο έμεινε στα χαρτιά.
Με κεντρική εξαγγελία την επέκταση της παλιάς παραλίας, το 1986, ο Σωτήρης Κούβελας εκλέχθηκε δήμαρχος Θεσσαλονίκης και το 1988 προκηρύχθηκε σχετικός διαγωνισμός. Λόγω αντιδράσεων το έργο ματαιώθηκε.
Το 1992, ο δήμος Θεσσαλονίκης μαζί με το ΥΠΕΧΩΔΕ κατέθεσαν ανάλογη πρόταση αλλά και πάλι αντέδρασαν οι «γνωστοί- άγνωστοι» και το έργο ματαιώθηκε.
Το 2013, ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος Σταύρος Καλαφάτης είχε υποστηρίξει την επέκταση της παλιάς παραλίας αλλά και αυτή η προσπάθεια ματαιώθηκε για τους ίδιους λόγους.
Σήμερα, εν έτει 2022, επί δημαρχίας Ζέρβα, προκρίθηκε η κατασκευή του πεντάμετρου ξύλινου deck. Αυτή τη φορά, οι «γνωστοί- άγνωστοι» δεν εμφανίστηκαν! Ίσως έπαιξε ρόλο ότι ο δήμαρχος και μέλη της οικογένειας του κατέχουν ακίνητα που βρίσκονται στο παραλιακό μέτωπο, επί της λεωφόρου Νίκης.
Μήπως κάποτε πρέπει να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι διαχρονικοί «γνωστοί άγνωστοι» που συμπεριφέρονται ως «αφεντικά» της πόλης; Αντιδρούν για καθαρά οικονομικούς λόγους και πιστεύουν ότι τα ακίνητα τους θα χάσουν την αξία τους, με αποτέλεσμα να κρατούν ως «ομήρους» τους κατοίκους και να διατηρούν την εικόνα μιας Θεσσαλονίκης του 19ου αιώνα.