Διαβάζει βιβλία μια ζωή κι ακόμη και στην Κατοχή θυμάται να ανταλλάσει βιβλία με τις φίλες της.
Ήταν 20 ετών το 1948 όταν αγόρασε το «Όσα παίρνει ο άνεμος» της Μάργκαρετ Μίτσελ στην πρώτη του έκδοση και το 1950 έκανε δώρο στον μπαμπάκα της, όπως γράφει η αφιέρωση, τα «Άπαντα» του Γ. Σουρή. Η 92χρονη Ιουλία Ταλιαδώρου, συνεχίζει ακόμη και σήμερα, εν μέσω πανδημίας, να διαβάζει «τα πάντα», όπως χαρακτηριστικά λέει.
Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1928, η Ιουλία Ταλιαδώρου κλείνει στις 16 Οκτωβρίου τα 92 αλλά θυμάται σαν χθες πως από παιδί μεγάλωνε έχοντας παντού και πάντα γύρω της βιβλία. Το ίδιο κι όταν μεγάλωνε τα δικά της παιδιά κι εργαζόταν στην Τράπεζα της Ελλάδας, που μπήκε με εξετάσεις, όπως τονίζει.
Διάβαζαν πολύ και με τον σύζυγό της, τον Τάκη Ταλιαδώρο, θρύλο του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, αλλά και της Εθνικής Ελλάδας, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2011. «Διάβαζε με τις ώρες και ο Τάκης. Όταν σταμάτησε το μπάσκετ, διάβαζε και ψάρευε», σημειώνει.
Έστω ένα κομμάτι εφημερίδα
Η κ. Ταλιαδώρου βλέπει κάθε μέρα ειδήσεις, τις πρωινές εκπομπές -«όλα τα κανάλια» όπως λέει, για να ενημερώνεται σφαιρικά- κι ακούει τοπικό ραδιόφωνο για να μαθαίνει τι γίνεται στην πόλη: «αν έχει διακοπή ρεύματος, να ξέρω να μην ετοιμαστώ να βγω». Δεν κοιμάται ποτέ το μεσημέρι και διαβάζει τουλάχιστον δύο ώρες καθημερινά. «Πρέπει πάντοτε κάτι να διαβάζω. Έστω ένα κομμάτι εφημερίδα», επισημαίνει.
Τα τελευταία χρόνια προτιμά τη λογοτεχνία. Έχει διαβάσει όλα τα βιβλία του Ισίδωρου Ζουργού και μέσα στην καραντίνα «ανακάλυψε» την Ελένη Πριόβολου και την Τζότζο Μόις και έχει ενθουσιαστεί. Παλαιότερα αγόραζε πολλά βιβλία, πάντα όμως δανειζόταν ακόμη περισσότερα.
Διάβαζε στην καραντίνα με …οικονομία
Θαμώνας εδώ και δεκαετίες της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης -με το μικρό της όνομα τη γνωρίζουν όλοι οι εργαζόμενοι εκεί- η κ. Ταλιαδώρου, στην περίοδο της καραντίνας που η Βιβλιοθήκη λόγω των μέτρων προστασίας κατά της διασποράς του κορονοϊού έμεινε κλειστή, δεν ξέμεινε από υλικό. Της πήγε η κόρη της ένα βιβλίο της Πριόβολου και το διάβαζε με πολλή οικονομία για να μην τελειώσει γρήγορα. «Το τσιγκουνευόμουν», εξηγεί καθώς δεν ήξερε πότε θα ξανανοίξει η βιβλιοθήκη. Όταν λειτούργησε ξανά τον Ιούνιο καταχάρηκε. Δανείζεται 3-5 βιβλία τη φορά και έτσι κάθε 1,5-2 μήνες κάνει μια βόλτα από την παλιά παραλία που μένει, μέχρι τη Βιβλιοθήκη στην Εθνικής Αμύνης. «Μια κατηφόρα είναι μετά», περιγράφει την επιστροφή της στο σπίτι.
Παρά τα 92 της χρόνια συνεχίζει τις βόλτες της, σε αντίθεση με τις περισσότερες φίλες της που δυσκολεύονται να μετακινηθούν. Πονάνε λίγο τα γόνατά της, αλλά δεν το βάζει κάτω. «Το σώμα θυμάται», λέει και εξηγεί ότι η καλή της φυσική κατάσταση οφείλεται στην εντατική γυμναστική που έκανε επί δεκαετίες. Έχει πάρει μέρος έξι φορές σε πανελλήνιους κωπηλατικούς αγώνες, αλλά και σε ιστιοπλοϊκούς και κολυμπούσε με τις ώρες μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
ΑΠΕ-ΜΠΕ / Δήμητρα Κεχαγιά
Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
