Οι περισσότεροι μόλις βρεθούν στο συγκεκριμένο σημείο της Ελλάδας μένουν άφωνοι μπροστά στο μεγαλείο που αντικρίζουν τα μάτια τους. Το γιγάντιο πέτρινο σύμπλεγμα που απλώνεται μπροστά τους προκαλεί δέος στη θέασή του, με τους περισσότερους να μην μπορούν να περιγράψουν με λέξεις το θέαμα που τους κόβει την ανάσα.
Ο λόγος, φυσικά, για τα επιβλητικά Μετέωρα, μεταξύ των βουνών Κόζιακα και Αντιχασίων, στις πεδιάδες της Θεσσαλίας, λίγα μόλις χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Καλαμπάκας.
Στη σκία το «ιερού δάσους», λοιπόν, φωλιάζει το Καστράκι, η δημιουργία του οποίου τοποθετείται επί Τουρκοκρατίας, όταν αρκετοί οικισμοί Ηπειρωτών συνενώθηκαν, προκειμένου να σωθούν από τον Αλή Πασά, βρίσκοντας στην περιοχή καταφύγιο. Η ονομασία του χωριού είναι εμπνευσμένη από το βυζαντικό κάστρο που υπήρχε στην περιοχή, ερείπια του οποίου σώζοναι μέχρι σήμερα.
Αν και ενώνεται με την πόλη της Καλαμπάκας, αποτελεί το πιο γραφικό κομμάτι της, καθώς πρόκειται για ένα διατηρητέο παλαιό χωριό με δρομάκια και σπίτια χτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, συνθέτοντας μια πολύ όμορφη εικόνα, εφάμιλλη των βράχων που το «σκιάζουν». Το Καστράκι αποτελεί, επίσης, και αγαπημένο ορμητήριο των λάτρεων της αναρρίχησης.
Το χωριό, μαζί με το σύνολο της υπόλοιπης περιοχής των Μετεώρων, έχει ανακηρυχθεί ως Μνημείο της Φύσης και Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.
