Κανείς δεν μπορεί πλέον να κάνει τα στραβά μάτια – Ο νέο-οθωμανός «πορθητής» των Βαρωσίων πρέπει να πληρώσει για όσα κάνει εναντίον του Ελληνισμού
Η πολιτική της πολυμέτωπης σύγκρουσης που έχει επιλέξει ο Τούρκος Πρόεδρος τελικά δεν έχει τελειωμό! Ύστερα λοιπόν από την στρατικοποιημένη εξωτερική πολιτική που εφάρμοσε και εφαρμόζει στη Λιβύη, στο Ιράκ στη Συρία και εσχάτως στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, η ακραία του ρητορική επεκτείνεται και στην πολύπαθη και μαρτυρική Κύπρο, βεβηλώνοντας για μία ακόμη φορά περιουσίες και σπιλώνοντας μνήμες.
Το άνοιγμα των Βαρωσίων που ο Ερντογάν είχε ήδη προαναγγείλει από τον περασμένο Οκτώβριο, παραβίασε κατάφωρα τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Όπως όμως φάνηκε εκ των υστέρων, αυτό δεν τον εμπόδισε να προχωρήσει την πρόκλησή του ένα βήμα παραπέρα.
Η διοργάνωση πικνίκ στην περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων με αφορμή την τριακοστή έβδομη επέτειο ανακήρυξης του ψευδοκράτους εξόργισε ακόμα και μια σημαντική μερίδα Τουρκοκυπρίων που βγήκαν στο δρόμο με πλακάτ τα οποία έγραφαν «Όχι πικνίκ πάνω στον ανθρώπινο πόνο»! Ούτε όμως οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των αδερφών του, όπως αποκαλεί τους Τουρκοκυπρίους, τον συγκίνησαν (πώς θα μπορούσαν άλλωστε;). Αντ’ αυτού στην κεντρική του ομιλία τους κάλεσε υποτιμητικά να απευθύνουν τις διαμαρτυρίες τους στους Ελληνοκυπρίους, οι οποίοι μαζί με τους Έλληνες είναι (κατ’ αυτόν) οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την παρούσα κατάσταση που βιώνουν.
Ο βαθύτατα διχαστικός λόγος που απηύθυνε ο Ερντογάν αναφερόμενος στις δύο κοινότητες και κάνοντας λόγο για διαφορετικούς ανθρώπους, άρα και διαφορετικά κράτη, προφανώς εξυπηρετεί απόλυτα τους σκοπούς του. Άλλωστε η επιρροή που ασκεί στους Τουρκοκυπρίους και κυρίως στους παράνομους εποίκους είναι παραπάνω από εμφανής, με τον Τατάρ να αποτελεί το φερέφωνο και το ψευδοκράτος το «μακρύ» χέρι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Η προτιμώμενη από τη διεθνή κοινότητα λύση του κράτους δικοινοτικής ομοσπονδίας θα αποστερήσει από το τουρκικό καθεστώς αυτή τη σφαίρα παρέμβασης, αποκόπτοντας στην ουσία τον βραχίονά της, κάτι που ο Ερντογάν τελικά δεν θέλει να το σκέφτεται ούτε ως σενάριο. Η νίκη του Τατάρ στις πρόσφατες εκλογές στα Κατεχόμενα έδωσε χρόνο και χώρο στον Τούρκο Πρόεδρο, όσο όμως προωθείται μια λύση δικοινοτικού κράτους που συνιστά απειλή για τα τουρκικά σχέδια, τόσο η δήθεν ανάγκη δημιουργίας δύο ανεξαρτήτων κρατών καθίσταται πιο αδήριτη για την Τουρκία.
Πλαισιωμένος λοιπόν από τους αυλοκόλακές του, τον ακροδεξιό εταίρο του Μπαχτσελί, αλλά και τον εκλεκτό του, πρόσφατα νεοεκλεγέντα Πρόεδρο του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ, παρακολούθησε την καθιερωμένη στρατιωτική παρέλαση, στην οποία εκτός των πεζοπόρων τμημάτων συμμετείχαν και ενδεδυμένοι με φορεσιές της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, δίνοντας έναν τόνο κακόγουστης και κακής ποιότητας «φιέστας», με εμφανή τη διάθεση σύνδεσης με την αυτοκρατορία της οποίας επίγονος θεωρείται το σύγχρονο τουρκικό κράτος.
Άξιον αναφοράς βεβαίως αποτελεί το γεγονός ότι παρακολουθώντας το σχετικό βίντεο, μπορούσε κάποιος να διακρίνει στην εξέδρα των επισήμων στη συντριπτική τους πλειοψηφία σημαίες της Τουρκίας, του Αζερμπαϊτζάν, ακόμα και του Πακιστάν αλλά ελάχιστες σημαίες του ψευδοκράτους, του οποίου υποτίθεται η ανεξαρτησία γιορταζόταν. Ίσως να εντάσσεται στις προσπάθειες της Τουρκίας για αναγνώριση του Ψευδοκράτους από αυτές τις χώρες.
Μήπως όμως η υποτιθέμενη αθρόα προσέλευση Τουρκοκυπρίων στην παρέλαση ήταν τελικά μία ακόμα «ρηχή» τούρκικη προπαγάνδα; Μήπως το πλήθος που παραληρούσε, έραινε με γαρύφαλλα τη λιμουζίνα και ζητωκραύγαζε στην άφιξη του Ερντογάν εν είδει ροκ σταρ, παραπέμποντας σε καθεστώτα Βορείου Κορέας, δεν ήταν παρά μια οργανωμένη εκδρομή οπαδών του κυβερνώντος AKP και των ακροδεξιών «Γκρίζων Λύκων», πλαισιωμένων με πρόθυμους εποίκους;
Η συνέχεια της φιέστας ήταν το ίδιο – αν όχι πιο – κακόγουστη από την αρχή της. Η απόφαση διοργάνωσης του πικνίκ σε μια περιοχή, που εδώ και 46 χρόνια στοιχειώνει από τα φαντάσματα του παρελθόντος και ξυπνάει μνήμες από τις θηριωδίες του τουρκικού Αττίλα μόνο άστοχη θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ήταν, ατιμώνοντας τους νεκρούς και προσβάλλοντας τους εν ζωή.
Για να καλλωπιστεί μάλιστα το τοπίο, μεταφέρθηκαν άρον-άρον δέντρα και λουλούδια από την Τουρκία προσπαθώντας να στήσουν το ειδυλλιακό τοπίο όπου ο νέο-Σουλτάνος Ερντογάν θα έκανε το πικνίκ του μαζί με την κουστωδία του. Με την ενέργειά του αυτή άραγε ο Τούρκος τι πέτυχε;
Κατάφερε να εξοργίσει όχι μόνο τους Ελληνοκυπρίους αλλά και τους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι μαζικά διαμαρτυρήθηκαν αρχικά για την άφιξη του Ερντογάν και βεβαίως για τη διοργάνωση του πικνίκ. Ερέθισε όμως και τη διεθνή κοινότητα και διεθνείς οργανισμοί, όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την ΕΕ που προέβησαν σε αυστηρές συστάσεις προς την τουρκική ηγεσία να ανακαλέσει την απόφασή της για το άνοιγμα των Βαρωσίων.
Τελικά το μοναδικό που κατόρθωσε πραγματικά ήταν να τέρψει με την κακής ποιότητας «φιέστα» τους ακροδεξιούς οπαδούς του Μπαχτσελί και τους ακραίους εθνικιστές του κόμματός του, που απ’ ότι φαίνεται είναι και το μόνο κοινό στο οποίο πλέον βρίσκει πρόσφορο έδαφος η ακραία ρητορική Ερντογάν, και στο οποίο δεν χαλάει «χατήρι» όπως έδειξε και η αναμνηστική φωτογραφία την οποία έβγαλε με τον αμετανόητο και καταζητούμενο από την Ιντερπόλ ψυχρό εκτελεστή του Σολωμού Σολωμού, Κενάν Ακίν.
Καθώς το μέτρο και η αυτοσυγκράτηση αποτελούν πλέον άγνωστη λέξη για την τουρκική καθεστηκυία τάξη και τα διεθνή λεκτικά «ραπίσματα» και οι καταδίκες δυστυχώς δεν πιάνουν τόπο παρά μόνο σε «πολιτισμένους», ίσως επιτέλους να έχει έρθει η ώρα των πράξεων. Οι πράξεις και προκλήσεις της γείτονος είναι άλλωστε τόσες πολλές που το «τεκμήριο της αθωότητας» έχει προ πολλού χαθεί. Ας το λάβουν υπόψη αυτοί που όταν φθάνει η ώρα της αξιολόγησης της τουρκικής συμπεριφοράς παραπέμπουν συνεχώς τις αποφάσεις στο προσεχές μέλλον και ας σταθούν επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων! Η σιωπή τους είναι πλέον εκκωφαντική….
