Η επίθεση των ροτβάιλερ στην Κοζάνη το Πάσχα του 2016 είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο
Αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση, με το αίτημα της καταβολής χρηματικής ικανοποίησης ποσού 200.000 ευρώ, κατά της μητέρας του αδικοχαμένου Στάθη, που βρήκε φρικτό θάνατο από την επίθεση ροτβάιλερ, το Πάσχα του 2016, στην Κοζάνη, κατέθεσε ο ιδιοκτήτης των σκύλων, σύμφωνα με το Kozan.gr.
Όπως υποστηρίζει ο ενάγων στο προοίμιο της αγωγής του, η μητέρα του Στάθη σε κάποια τηλεοπτική της συνέντευξη σε σταθμό πανελλήνιας και διεθνούς τηλεθέασης προέβη με τα λεγόμενά της σε δυσφήμιση και συκοφαντική δυσφήμιση του προσώπου και του ονόματός του, προκαλώντας του ζημία-ηθική βλάβη.
Σχολιάζοντας τη συγκεκριμένη εξέλιξη, ο δικηγόρος της μητέρας, κ. Ζήσης Βρίκος ανέφερε τα ακόλουθα: «Η περίπτωση της σωρείας αγωγών και μηνύσεων που έχει επιλέξει να καταθέσει εναντίον της μητέρας του αδικοχαμένου Στάθη και των υπερασπιστών αυτής, ο ιδιοκτήτης των σκύλων, έρχεται να αποδείξει ότι ο εκφοβισμός, τελικώς, έχει πολλά πρόσωπα.
Μπορεί μάλιστα, πολλές φορές, να ξεπερνάει κατά πολύ και την ίδια την φαντασία.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τις προσπάθειες του ιδιοκτήτη των σκύλων – φονιάδων για απέλαση της μητέρας. Για μηνύσεις και απίστευτες (έως γραφικές) κατηγορίες ότι η ίδια επεδίωξε τον θάνατο του παιδιού της για να εισπράξει αποζημίωση. Την οποία βέβαια ποτέ δεν έλαβε.
Με την πολύ πρόσφατη αγωγή του, ύψους 200.000 ευρώ, ο ίδιος δεν επιχειρεί απλώς να προασπίσει τα συμφέροντα του και να αμυνθεί προσφεύγοντας στην Ελληνική δικαιοσύνη καθόσον θεωρεί ότι έχει συκοφαντηθεί από την μητέρα. Είναι εντυπωσιακό, αλλά δεν περιορίζεται σε μια απλή αναφορά σε όσα δημοσιεύματα ή αναφορές χαρακτηρίζουν τον ίδιο και τα σκυλιά του: «δολοφόνους» – όπως θα ανέμενε κανείς.
Στο ίδιο το δικόγραφο, λοιπόν, όχι μόνο αμφισβητεί την αγάπη και τον πόνο της μάνας αυτής (τούτο το έχει ξανακάνει άλλωστε), αλλά παντελώς αδικαιολόγητα σε νομικό επίπεδο, κάνει αναφορές σε απολύτως προσωπικά στοιχεία και δεδομένα της μητέρας, μεμφόμενος ακόμη και την επιλογή της να προσπαθεί να ζει την καθημερινότητά της (την οποία μάλιστα περιγράφει!), όπως ο καθένας μας. Αποτελεί συγκλονιστική διαπίστωση ότι μετά από ένα τέτοιο αποτρόπαιο έγκλημα αντί συγνώμης, μεταμέλειας και σιγής, ο άνθρωπος αυτός παρακολουθεί το τι κάνει στον καθημερινό της βίο αυτή η γυναίκα, το καταγράφει και το αναφέρει στην ίδια την αγωγή του: Παρά το ότι είναι αποκλειστικά υπαίτιος όσων δεινών υπέστη η γυναίκα αυτή, ο ίδιος συνεχίζει και σήμερα να ορίζει την ζωή της!
Εντελώς αυθαίρετα, παρεμβατικά και επικριτικά την ελέγχει ακόμη και για το δικαίωμα της στην συντροφικότητα και αναψυχή, στο ίδιο το χαμόγελο, και δεν διστάζει να αναγράψει κάθε λεπτομέρεια του βίου της από τότε που έχασε το μοναδικό της στήριγμα στη ζωή. Ποιος άραγε ο σκοπός του; Ποιος άραγε του έδωσε το δικαίωμα αυτό, ώστε να παρουσιάζεται ως ένας θύτης διαρκείας; Είναι σίγουρο πως στην απροκάλυπτη επιχείρηση φίμωσης και εκφοβισμού αυτής της δύσμοιρης μητέρας η Ελληνική δικαιοσύνη θα αποδειχθεί άξια της εμπιστοσύνης μας».
